Ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου ήταν επιρρεπής προς την ειδωλολατρία. Επειδή δεν μπορούσε να συλλάβει το μεγαλείο του Θεού ατενίζοντας το Σύμπαν, επειδή δεν του ήταν εύκολο να λατρεύει έναν αόρατο Δημιουργό, ορατό όμως μέσω της Δημιουργίας του, κατέληγε στη λατρεία χειροποίητων "θεών", κοινώς ειδώλων. Βλέπετε η λατρεία του Θεού είναι μια έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου, ανάγκη την οποία δεν έχουν τα ζώα.
Ειδωλολατρία είναι η λατρεία πραγμάτων ή ανθρώπων – κατά προτίμηση νεκρών – αντί για το Θεό. Ο λαός του Ισραήλ, ο περιούσιος λαός του Θεού κατά τη Βίβλο, παρ’ όλες τις σαφείς εντολές που είχε λάβει από τους προφήτες του και πρωτίστως από το Μωυσή, έρεπε προς την ειδωλολατρία, ακριβώς όπως και οι άλλοι λαοί γύρω του.
Φαίνεται απίστευτο στον έχοντα κοινό νου ότι ένα άτομο με στοιχειώδη νοημοσύνη θα σκύβει και θα προσκυνάει ένα χειροποίητο κατασκεύασμα, προσφέροντας μάλιστα και θυσίες σε αυτό, θεωρώντας το θεό. Παρόλα αυτά, τούτο συμβαίνει, ίσως με πιο καμουφλαρισμένο τρόπο, ακόμα και σήμερα. Αφού ο άνθρωπος ζει και κινείται στο πεδίο των αισθήσεων, μπορεί να συλλάβει το Θεό μόνο μέσω αυτών. Θέλει να δει τη μορφή του Θεού του, να τον αγγίξει, να τον φιλήσει και να τον κρατήσει στην πλάτη περιφέροντάς τον σε περιπάτους. Όταν κάποιος δε μπορεί ή δεν θέλει να επικοινωνήσει με το Θεό εν πνεύματι και αληθεία, όπως δίδαξε ο Ιησούς, καταφεύγει στην ειδωλολατρία.
Ας εξετάσουμε μερικά περιστατικά ειδωλολατρίας στη Βίβλο.
«Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Πήγαινε, κατέβα· επειδή ο λαός σου, που έβγαλες από τη γη της Αιγύπτου, ανόμησε· εκτράπηκαν γρήγορα από το δρόμο που πρόσταξα σ' αυτούς· έκαναν για τον εαυτό τους ένα μοσχάρι χωνευτό και το προσκύνησαν, και θυσίασαν σ' αυτό, και είπαν: Αυτοί είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, που σε ανέβασαν από τη γη της Αιγύπτου.
Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Είδα αυτόν τον λαό, και δες, είναι λαός σκληροτράχηλος.» (Έξοδος 32: 7-9)
Αυτή είναι η πιο διαβόητη περίπτωση ειδωλολατρίας των Ισραηλιτών. Συνέβη στους πρόποδες του όρους Χωρήβ, το όρος που ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές γραμμένες σε δύο πλάκες από πέτρα. Όταν ο Μωυσής νήστευε 40 ημέρες για να μπορέσει να επικοινωνήσει με τη θεότητα και να φωτιστεί για το ποιες έπρεπε να είναι οι Δέκα Εντολές, οι Ισραηλίτες βρήκαν την ευκαιρία να επιστρέψουν στις ειδωλολατρικές πρακτικές τους. Έτσι απαίτησαν από τον Ααρών, αδελφό του Μωυσή και εκφωνητή των λόγων του, να τους φτιάξει "θεό" που να τον βλέπουν και να τον πιάνουν! Και ο Ααρών τους έκανε τη χάρη αυτή:
«Και βλέποντας ο λαός ότι ο Μωυσής βράδυνε να κατέβει από το βουνό, ο λαός συγκεντρώθηκε προς τον Ααρών, και του έλεγαν: Σήκω, κάνε σε μας θεούς που να προπορεύονται σε μας· επειδή αυτός ο Μωυσής, ο άνθρωπος που μας έβγαλε από την Αίγυπτο, δεν ξέρουμε τι απέγινε αυτός.
Και ο Ααρών είπε σ' αυτούς: Βγάλτε τα χρυσά σκουλαρίκια, που είναι στα αυτιά των γυναικών σας, των υιών σας και των θυγατέρων σας, και φέρτε τα σε μένα.
Και ολόκληρος ο λαός έβγαλε τα χρυσά σκουλαρίκια, που ήσαν στ’ αυτιά τους, και τα έφεραν στον Ααρών.Και παίρνοντάς τα από τα χέρια τους, τα διαμόρφωσε με χαρακτικό εργαλείο, και τα έκανε ένα χωνευτό μοσχάρι· κι εκείνοι είπαν: Αυτοί είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, που σε ανέβασαν από τη γη της Αιγύπτου. Και όταν ο Ααρών το είδε, οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο μπροστά του· και ο Ααρών διακήρυξε, λέγοντας: Αύριο είναι γιορτή στον Κύριο.
Και αφού σηκώθηκαν ενωρίς την επόμενη ημέρα πρόσφεραν ολοκαυτώματα, και έφεραν ειρηνικές προσφορές· και ο λαός κάθισε να φάει και να πιει, και σηκώθηκαν να παίζουν.» (Έξοδος 32: 1-6)
Ποια ήταν η αντίδραση του Μωυσή όταν κατέβηκε από το όρος κρατώντας τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές και είδε το λαό του να γλεντάει μπροστά στο είδωλο;
«Και καθώς πλησίασε στο στρατόπεδο, είδε το μοσχάρι και τους χορούς· και ο θυμός του Μωυσή άναψε, και έριξε τις πλάκες από τα χέρια του, και τις σύντριψε στη βάση του βουνού· και παίρνοντας το μοσχάρι που είχαν κάνει, το κατέκαψε σε φωτιά, και αφού το σύντριψε μέχρι που το λέπτυνε, το σκόρπισε επάνω στο νερό, και πότισε τους γιους Ισραήλ.» (Έξοδος 32: 19-20)
Μήπως όμως συνετίστηκαν οι Ισραηλίτες από αυτή την οργισμένη αντίδραση του Μωυσή; Όχι βέβαια! Ο Μωυσής ήταν αναγκασμένος να επαναλαμβάνει την ίδια εντολή, διότι ό εκλεκτός λαός δεν έπαυε να είναι σκληροτράχηλος λαός, όπως συχνά τον χαρακτήριζαν οι προφήτες του.
«Μη στραφείτε σε είδωλα ούτε να κάνετε θεούς χωνευτούς για τον εαυτό σας. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας.» (Λευιτικόν 19:4)
Δυστυχώς, όμως, οι Ισραηλίτες δεν αρκούνταν στη λατρεία χωνευτών μοσχαριών με ειρηνικές προσφορές και γλέντια. Επιδίδονταν και σε ανθρωποθυσίες, παρά τις προειδοποιήσεις του Μωυσή!
«Και ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή, λέγοντας: Και στους υιούς Ισραήλ θα πεις: Όποιος από τους υιούς Ισραήλ, ή από τους ξένους που παροικούν στον Ισραήλ, δώσει από το σπέρμα του στο Μολώχ, θα θανατωθεί οπωσδήποτε· ο λαός του τόπου θα τον λιθοβολήσει με πέτρες.» (Λευιτικόν 20: 1-2)
Η λατρεία των ψεύτικων θεών και των δαιμόνων απαιτούσε ανθρώπινες θυσίες. Οι ιερείς χρειάζονταν ζεστό αίμα για να κάνουν εξιλέωση για το λαό! Η θυσία παιδιών στο Μολώχ ήταν κοινή πρακτική μεταξύ των ειδωλολατρών, και οι Ισραηλίτες τους είχαν αντιγράψει, παρά τις εντολές των προφητών τους. Το κάψιμο παιδιών προς τιμή ενός ψεύτικου θεού είναι η πιο χονδροειδής και βάρβαρη μορφή ειδωλολατρίας. (Οι σατανιστές συνεχίζουν να το κάνουν ακόμη και σήμερα.)
Η εντολή του Μωυσή ήταν σαφής:
«Όταν ο Κύριος ο Θεός σου εξολοθρεύσει τα έθνη από μπροστά σου, όπου πηγαίνεις για να τα κληρονομήσεις, και τα κληρονομήσεις, και κατοικήσεις στη γη τους, πρόσεχε τον εαυτό σου, μήπως παγιδευτείς και τους ακολουθήσεις, αφού εξολοθρευτούν από μπροστά σου· και μήπως εξετάσεις για τους θεούς τους, λέγοντας: Πώς λάτρευαν αυτά τα έθνη τους θεούς τους; Έτσι θα κάνω κι εγώ.
Δεν θα κάνεις έτσι στον Κύριο τον Θεό σου· επειδή κάθε βδέλυγμα που ο Κύριος μισεί έκαναν εκείνοι στους θεούς τους· επειδή, και τους γιους τους και τις θυγατέρες τους καίνε μέσα σε φωτιά στους θεούς τους.
Κάθε τι που εγώ σας προστάζω, αυτό θα προσέχετε να κάνετε· σ' αυτό δεν θα προσθέσεις ούτε θα αφαιρέσεις απ' αυτό.» (Δευτερονόμιο 12: 29-32)
Τα ίδια λόγια του Μωυσή βρίσκουμε και σε άλλο κεφάλαιο:
«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, δεν θα μάθεις να κάνεις σύμφωνα με τα βδελύγματα εκείνων των εθνών.
Δεν θα βρεθεί σε σένα κανένας που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά (…). Επειδή καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων, ο Κύριος ο Θεός σου τους διώχνει από μπροστά σου.» (Δευτερονόμιο 18: 9-12)
Βδέλυγμα, λοιπόν, στον Κύριο ήταν καθένας που έκαιγε τους υιούς και τις θυγατέρες του ως θυσία στο θεό του. Στη σαφή αυτή εντολή δεν έπρεπε κανείς να προσθέσει ούτε ν’ αφαιρέσει τίποτα. Παρεμπιπτόντως, δεν φαντάζομαι ότι ο απροκατάληπτος αναζητητής της Αλήθειας πιστεύει ότι ο Θεός εξολόθρεψε τα έθνη για να κάνει τόπο στον Ισραήλ. Αυτά τα έγραψε ο Μωυσής αποδίδοντας τα δικά του λόγια στο Θεό.
Είναι εκπληκτικό το πόσο βαθιά ριζωμένη ήταν αυτή η πλάνη στο μυαλό των Ισραηλιτών, που ακόμη και ο δίκαιος Αβραάμ πίστευε ότι ο Θεός του ζήτησε να θυσιάσει τον υιό του Ισαάκ, αν υποθέσουμε ότι η ιστορία αυτή είναι αληθινή και όχι αλληγορική.
Μήπως, λοιπόν, το Χριστιανικό δόγμα της λύτρωσης των αμαρτωλών δια του αίματος του Χριστού, «του μονογενούς υιού του Θεού», έχει τις ρίζες του ακριβώς σ’ αυτή την ειδωλολατρική πλάνη; Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τη φράση του Αποστόλου Παύλου στην προς Εβραίους επιστολή του:
«Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν, ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου του δικού του αίματος, μια φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση. (…)
Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς προσφορά αίματος δεν γίνεται λύτρωση. (…)
Τώρα, όμως, (ο Χριστός) φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για ν’ αθετήσει την αμαρτία διαμέσου της δικής του θυσίας.» (Προς Εβραίους 9: 11-12, 22, 26)
Εναπόκειται στον ειλικρινή και απροκατάληπτο μελετητή της Βίβλου να ζητήσει σοφία για να διακρίνει ποια είναι η αλήθεια. Πάντως η εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις» είναι καθαρή και ξάστερη. Τι ανάγκη έχομε περαιτέρω μαρτύρων;
Ας δούμε τώρα μερικά τραγικά περιστατικά ανθρωποθυσιών που καταγράφονται στη Βίβλο:
«Και όταν ο βασιλιάς του Μωάβ είδε ότι η μάχη υπερίσχυε εναντίον του, πήρε μαζί του 700 άνδρες που έφεραν ξίφη, για να κόψουν στα δύο το στρατό, μέχρι τον βασιλιά του Εδώμ· όμως, δεν μπόρεσαν.
Τότε πήρε τον πρωτότοκο γιο του, που επρόκειτο να βασιλεύσει αντ' αυτού, και τον πρόσφερε ολοκαύτωμα επάνω στο τείχος. Και έγινε μεγάλη αγανάκτηση μέσα στον Ισραήλ· και αφού αναχώρησαν απ' αυτόν, γύρισαν στη γη τους.» (Β´ Βασιλέων 3: 26-27)
Όταν ο βασιλιάς των Μωαβιτών είδε ότι έχανε τη μάχη εναντίον του Ισραήλ, πήρε την τελική μακάβρια απόφαση: θυσίασε τον ίδιο το γιο του, το διάδοχο του θρόνου, στον ψεύτικο θεό του (δαίμονα) ώστε να κερδίσει την εύνοιά του. Όταν οι προληπτικοί και ειδωλολάτρες Εβραίοι το έμαθαν αυτό τότε φοβήθηκαν και επέστρεψαν στη γη τους.
Στο επόμενο εδάφιο μαθαίνουμε ότι ακόμη και ο γιος του Δαβίδ θυσίασε το γιο του, ακολουθώντας τα βδελύγματα των ειδωλολατρικών εθνών:
«Ήταν ηλικίας 20 ετών όταν ο Άχαζ βασίλευσε, και βασίλευσε 16 χρόνια στην Ιερουσαλήμ.
Δεν έπραξε, όμως, το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του, όπως ο Δαβίδ ο πατέρας του.
Αλλά περπάτησε στο δρόμο των βασιλιάδων του Ισραήλ, και μάλιστα πέρασε τον γιο του μέσα από τη φωτιά, σύμφωνα με τα βδελύγματα των εθνών που ο Κύριος είχε εκδιώξει μπροστά από τους υιούς Ισραήλ.
Και θυσίαζε και θυμίαζε επάνω στους υψηλούς τόπους, και επάνω στους λόφους, και κάτω από κάθε πράσινο δέντρο.» (Β´ Βασιλέων 16: 2-4)
Ο Άχαζ ήταν ο δωδέκατος βασιλιάς του Ιούδα στο διηρημένο βασίλειο, και ήταν εξαιρετικά ειδωλολάτρης. Θυσίασε ακόμη και το γιο του σε ψεύτικους θεούς, καίγοντάς τον, ακολουθώντας τα βδελύγματα των εθνών, όπως άλλωστε έκαναν και οι βασιλιάδες του αδελφού έθνους, του Ισραήλ.
Δυστυχώς δεν υπάρχει τέλος στα βδελύγματα του εκλεκτού λαού, όπως δείχνουν και τα επόμενα Βιβλικά εδάφια:
«Και ο Κύριος διαμαρτυρήθηκε εναντίον του Ισραήλ, και εναντίον του Ιούδα, διαμέσου όλων των προφητών, όλων εκείνων που έβλεπαν, λέγοντας: Επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμους, και τηρείτε τις εντολές μου, (…).
Όμως, αυτοί δεν υπάκουσαν, (…).
Και απέρριψαν τα διατάγματά του, και τη διαθήκη του, που είχε κάνει μαζί με τους πατέρες τους (…).Και εγκατέλειψαν όλες τις εντολές του Κυρίου του Θεού τους, και έκαναν για τον εαυτό τους δύο μοσχάρια χωνευτά, και έκαναν άλση, και προσκύνησαν ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού, και λάτρευσαν τον Βάαλ.
Και διαπερνούσαν τους γιους τους και τις θυγατέρες τους μέσα από τη φωτιά, (…).
Γι' αυτά, ο Κύριος οργίστηκε υπερβολικά ενάντια στον Ισραήλ, και τους απέβαλε από το πρόσωπό του· δεν εναπέμεινε παρά μόνη η φυλή του Ιούδα.
Ακόμα και ο Ιούδας δεν φύλαξε τις εντολές του Κυρίου του Θεού του, αλλά περπάτησαν στα διατάγματα του Ισραήλ, που είχαν κάνει.
Και ο Κύριος απέβαλε ολόκληρο το σπέρμα του Ισραήλ, και τους κατέθλιψε (…).Επειδή, ο Ισραήλ αποσχίστηκε από την οικογένεια του Δαβίδ, και έκαναν βασιλιά τον Ιεροβοάμ, τον γιο του Ναβάτ· και ο Ιεροβοάμ απέσπασε τον Ισραήλ από το ν’ ακολουθεί τον Κύριο, και τους έκανε ν’ αμαρτήσουν αμαρτία μεγάλη.
Επειδή, οι γιοι Ισραήλ περπάτησαν σε όλες τις αμαρτίες του Ιεροβοάμ που είχε πράξει· δεν απομακρύνθηκαν απ' αυτές, μέχρις ότου ο Κύριος απέβαλε τον Ισραήλ από το πρόσωπό του, όπως είχε μιλήσει διαμέσου όλων των δούλων του των προφητών. Και ο Ισραήλ μετοικίστηκε από τη γη του στην Ασσυρία, μέχρι αυτή την ημέρα.» (Β´ Βασιλέων 17: 13-23)
Αυτά έπαθε ο λαός του Ισραήλ που ενώ είχε λάβει τις εντολές του Θεού μέσω των προφητών του ακολουθούσε τις ειδωλολατρικές πρακτικές των εθνών. Όταν ένας λαός εκφυλίζεται πνευματικά τότε οι συμφορές ακολουθούν με νομοτελειακή ακρίβεια.
Υπήρξε όμως και ένας ευσεβής βασιλιάς του Ιούδα ο Ιωσίας, που καταπολέμησε την ειδωλολατρία σε κάθε μορφή της όπως κανένας άλλος πριν ή μετά απ’ αυτόν:
«Και κατάργησε τους ειδωλολάτρες ιερείς, που οι βασιλιάδες του Ιούδα είχαν διορίσει να θυμιάζουν στους ψηλούς τόπους, στις πόλεις του Ιούδα, και στα γύρω της Ιερουσαλήμ· και εκείνους που θυμίαζαν στον Βάαλ, στον ήλιο, και στο φεγγάρι, και στα ζώδια, και σε ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού. (…)
Και τα θυσιαστήρια, που ήσαν επάνω στην ταράτσα του υπερώου του Άχαζ, που είχαν κάνει οι βασιλιάδες του Ιούδα, και τα θυσιαστήρια που είχε κάνει ο Μανασσής μέσα στις δύο αυλές του οίκου του Κυρίου, ο βασιλιάς τα κατέστρεψε και τα καταγκρέμισε από εκεί, και έριξε τη σκόνη τους στον χείμαρρο των Κέδρων. (…)
Ο Ιωσίας αφαίρεσε ακόμα και τους ανταποκριτές των δαιμονίων, και τους μάντεις, και τα ξόανα, και τα είδωλα, και όλα τα βδελύγματα που φαίνονταν στη γη του Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, για να εκτελέσει τα λόγια του νόμου που ήσαν γραμμένα στο βιβλίο, το οποίο ο Χελκίας, ο ιερέας, είχε βρει μέσα στον οίκο του Κυρίου. (…)
Εντούτοις, ο Κύριος δεν στράφηκε από τον θυμό της μεγάλης του οργής, με τον οποίο εξάφθηκε η οργή του ενάντια στον Ιούδα, εξαιτίας όλων των παροργισμών, με τους οποίους ο Μανασσής τον είχε εξοργίσει.» (Β´ Βασιλέων 23: 5, 12, 24, 26)
Ο Ιωσίας είχε λάβει μήνυμα από την προφήτισσα Όλδα ότι ο Θεός επρόκειτο να φέρει συμφορές πάνω στο λαό του Ισραήλ λόγω της αποστασίας τους. Στο άκουσμα του προφητικού λόγου ο Ιωσίας δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας την τιμωρία του λαού του. Προχώρησε σε εκτενή κάθαρση της ειδωλολατρίας δια πυρός και σιδήρου. Παρόλα αυτά όμως δεν απετράπη το κακό, αφού ο λαός δεν είχε μετανοήσει. Έτσι οι τρομερές κατάρες των προφητών στις οποίες είχε αναφερθεί η προφήτισσα Όλδα υλοποιήθηκαν. Στους απεσταλμένους του νεαρού βασιλιά Ιωσία είχε πει:
«Κι εκείνη τους είπε: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ: Πείτε στον άνθρωπο που σας έστειλε σε μένα:
Έτσι λέει ο Κύριος: Δες, εγώ φέρνω κακά επάνω σ' αυτό τον τόπο, κι επάνω στους κατοίκους του, όλες τις κατάρες τις γραμμένες στο βιβλίο που διάβασαν μπροστά στον βασιλιά του Ιούδα· επειδή, με εγκατέλειψαν, και θυμίασαν σε άλλους θεούς, για να με παροργίσουν εξαιτίας όλων των έργων των χεριών τους· γι' αυτό, ο θυμός μου θα ξεχυθεί επάνω σε τούτο τον τόπο, και δεν θα σβήσει.Και στον βασιλιά του Ιούδα, που σας έστειλε για να ρωτήσετε τον Κύριο, έτσι θα του πείτε: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, για τα λόγια που άκουσες· επειδή, απαλύνθηκε η καρδιά σου, και ταπεινώθηκες μπροστά στον Θεό, όταν άκουσες τα λόγια του ενάντια σ' αυτόν τον τόπο, και ενάντια στους κατοίκους του, και ταπεινώθηκες μπροστά μου, και έσχισες τα ιμάτιά σου, και έκλαψες μπροστά μου, γι' αυτό κι εγώ σε εισάκουσα, λέει ο Κύριος: δες, εγώ θα σε συνάξω στους πατέρες σου, και θα συναχθείς στον τάφο σου με ειρήνη, και τα μάτια σου δεν θα δουν όλα τα κακά, που εγώ θα φέρνω επάνω σε τούτο τον τόπο, κι επάνω στους κατοίκους του. Και έφεραν απάντηση στον βασιλιά.» (Β´ Χρονικά 34: 23-28)
Δυστυχώς, ενώ ο βασιλιάς Ιωσίας ανταμείφθηκε από το Θεό με ειρηνικό θάνατο ώστε να μη δει όλα τα κακά που θα επέρχονταν στον Ισραήλ, οι φοβερές κατάρες των προφητών ενεργοποιήθηκαν. Πρόκειται για τις κατάρες που αναφέρονται στο Δευτερονόμιο (28: 15-68). Η υπογραφή της Διαθήκης του Ιεχωβά με τον Ισραήλ συνοδευόταν με πακέτο από σκληρές κατάρες του Μωυσή που θα απάγγελναν οι Λευίτες. Όποιος αντέχει, ας τις διαβάσει κι ας αναρωτηθεί αν είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κανείς ευσεβής με την απειλή κατάρας.
Για την ειδωλολατρία των Ισραηλιτών θρηνεί και ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του, αναφέροντας μάλιστα ότι ο Μωυσής πάνω στην οργή του μίλησε αστόχαστα:
«Επειδή παρόργισαν το πνεύμα του, ώστε με τα χείλη του (ο Μωυσής) μίλησε αστόχαστα.
Δεν εξολόθρευσαν τα έθνη που τους πρόσταξε ο Κύριος· αλλά ανακατεύτηκαν με τα έθνη και έμαθαν τα έργα τους· και λάτρευσαν τα γλυπτά τους που έγιναν σ' αυτούς παγίδα· και θυσίασαν τους γιους τους και τις θυγατέρες τους στα δαιμόνια· και έχυσαν αθώο αίμα,
το αίμα των γιων τους και των θυγατέρων τους που θυσίασαν στα γλυπτά της Χαναάν· και μολύνθηκε η γη από αίματα. Και μολύνθηκαν με τα έργα τους, και πόρνευσαν με τις πράξεις τους.
Γι' αυτό, η οργή του Κυρίου άναψε ενάντια στον λαό του, και βδελύχθηκε την κληρονομιά του.
Και τους παρέδωσε στα χέρια των εθνών· και τους κυρίευσαν εκείνοι που τους μισούσαν.» (Ψαλμοί 106: 33-41)
Ο Μέγας προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, Ιερεμίας, αναφέρει ότι οι υιοί του Ιούδα είχαν χτίσει ειδικά θυσιαστήρια για να θυσιάζουν τα παιδιά τους, και ρίχνει και τις δικές του κατάρες εναντίον τους:
«Επειδή, οι γιοι του Ιούδα έπραξαν μπροστά μου πονηρά, λέει ο Κύριος· έβαλαν τα βδελύγματά τους μέσα στον οίκο, επάνω στον οποίο αποκλήθηκε το όνομά μου, για να τον μολύνουν.
Και οικοδόμησαν τους ψηλούς τόπους του Τοφέθ, ο οποίος είναι στο φαράγγι του γιου του Εννόμ, για να καίνε τους γιους τους και τις θυγατέρες τους σε φωτιά· το οποίο δεν πρόσταξα ούτε ανέβηκε στην καρδιά μου.
Γι' αυτό, να, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, κατά τις οποίες δεν θα ονομάζεται πλέον Τοφέθ ούτε φαράγγι του γιου του Εννόμ, αλλά "το φαράγγι της σφαγής"· επειδή θα θάβουν στον Τοφέθ μέχρι να μην υπάρχει χώρος.
Και τα πτώματα αυτού του λαού θα είναι τροφή στα πουλιά του ουρανού και στα θηρία της γης· και δεν θα υπάρχει κάποιος που να τα σταματήσει.»
(Ιερεμίας 7: 30-33)
Αυτές δεν ήταν οι μόνες κατάρες του Ιερεμία εναντίον του εκλεκτού λαού. Σε άλλο κεφάλαιο επανέρχεται δριμύτερος, δείχνοντας ότι η υπομονή του έχει εξαντληθεί:
«Επειδή με εγκατέλειψαν και βεβήλωσαν αυτό τον τόπο, και θυμίασαν μέσα σ' αυτόν σε άλλους θεούς που δεν γνώρισαν, αυτοί και οι πατέρες τους και οι βασιλιάδες του Ιούδα, και γέμισαν αυτό τον τόπο από αίμα αθώων.
Και οικοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Βάαλ, για να καίνε τους γιους τους μέσα σε φωτιά, ολοκαυτώματα προς τον Βάαλ· το οποίο δεν είχα προστάξει ούτε είχα μιλήσει ούτε είχε ανέβει στην καρδιά μου.
Γι' αυτό, δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, (…) που θα ματαιώσω τη βουλή του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ σ' αυτό τον τόπο· και θα τους κάνω να πέσουν με μάχαιρα μπροστά στους εχθρούς τους, (…). Και θα κάνω αυτή την πόλη ερήμωση και συριγμό· καθένας που διαβαίνει απ' αυτή θα μένει έκθαμβος, και θα συρίξει για όλες τις πληγές της.
Και θα τους κάνω να φάνε τη σάρκα των υιών τους, και τη σάρκα των θυγατέρων τους, και κάθε ένας θα φάει τη σάρκα του φίλου του στην πολιορκία και στη στενοχώρια με την οποία οι εχθροί τους κι εκείνοι που ζητούν τη ζωή τους θα τους στενοχωρήσουν.» (Ιερεμία 19: 4-9)
Εδώ έχουμε κλασσική περίπτωση που ο ιερός ζήλος του Ιερεμία για τη λατρεία του αληθινού Θεού καταντάει βαρβαρότητα εναντίον συνανθρώπων του. Εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία; Δυστυχώς, ναι! Εκπληρώθηκε κατά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Χαλδαίους, όπως ο ίδιος ο Ιερεμίας θρηνεί στους Θρήνους:
«Τα χέρια των εύσπλαχνων γυναικών έψησαν τα παιδιά τους· έγιναν γι' αυτές τροφή στη συντριβή της θυγατέρας του λαού μου.
Ο Κύριος συντέλεσε το θυμό του, ξέχυσε τη φλόγα της οργής του και άναψε φωτιά στη Σιών που κατέφαγε τα θεμέλιά της.» (Θρήνοι 4: 10-11)
Ένας άλλος μεγάλος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιεζεκιήλ έκρινε το ίδιο σκληρά τον ‘εκλεκτό λαό’ για τη θρησκευτική μοιχεία του:
«Και ο Κύριος είπε σε μένα: Υιέ ανθρώπου, θα κρίνεις την Οολά (το βασίλειο του Ισραήλ), και την Οολιβά (το βασίλειο του Ιούδα); Ανάγγειλε, λοιπόν, σ' αυτές τα βδελύγματά τους· ότι μοιχεύονταν, και στα χέρια τους είναι αίμα, και μοιχεύονταν με τα είδωλά τους, κι ακόμα, για χάρη τους, διαπερνούσαν μέσα από τη φωτιά τα παιδιά τους, που γέννησαν σε μένα, ως τροφή γι’ αυτά.
Ακόμα, έπραξαν σε μένα και τούτο· μόλυναν τα άγιά μου μέσα στην ίδια ημέρα, και βεβήλωσαν τα Σάββατά μου.
Επειδή, όταν έσφαξαν τα παιδιά τους στα είδωλά τους, τότε έμπαιναν την ίδια ημέρα στα άγιά μου για να τα βεβηλώνουν· και, δες, έτσι έπρατταν στο μέσον του οίκου μου.» (Ιεζεκιήλ 23: 36-39)
Ο Ωσηέ, ένας μικρότερος προφήτης, έκρινε επίσης τους Ισραηλίτες για την ειδωλολατρία τους, μιλώντας κι αυτός για λογαριασμό του Θεού:
«Ακούσατε το λόγο του Κυρίου, υιοί Ισραήλ (…).
Ο λαός μου αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης· επειδή εσύ απέρριψες τη γνώση, και εγώ απέρριψα εσένα από το να ιερατεύεις σε μένα· επειδή λησμόνησες το νόμο του Θεού σου και εγώ θα λησμονήσω τα παιδιά σου. (…)
Ο λαός μου ρωτάει τα ξύλα του και του απαντάει το ραβδί του· επειδή τους πλάνησε το πνεύμα της πορνείας και απέκλιναν από το Θεό τους.
Θυσιάζουν επάνω στις κορυφές των βουνών, και θυμιάζουν επάνω στους λόφους, κάτω από τις βελανιδιές, και τις λεύκες, και τις τερεβίνθους, επειδή η σκιά τους είναι καλή· γι' αυτό, οι θυγατέρες σας θα πορνεύσουν, και οι νύφες σας θα μοιχεύσουν.» (Ωσηέ 4: 1, 6, 12-13α)
Κατά τον προφήτη Ωσηέ, η έλλειψη γνώσης οδήγησε το λαό που ο Κύριος είχε διαλέξει για να τον ιερατεύει σε πνευματική πορνεία, δηλαδή ειδωλολατρία. Πλανημένοι από το πνεύμα της πορνείας, κατάντησαν να ρωτάνε τα ξύλα για το τι θα τους συμβεί και να λιβανίζουν τις βελανιδιές και τις λεύκες!
Σε άλλο κεφάλαιο, ο προφήτης Ωσηέ συνεχίζει την περιγραφή της ανοησίας του περιούσιου λαού με περισσότερες λεπτομέρειες:
«Και τώρα αμαρτάνουν περισσότερο και περισσότερο, και έκαναν για τον εαυτό τους χωνευτά από το ασήμι τους, είδωλα σύμφωνα με τη φαντασία τους, όλα αυτά είναι έργο τεχνιτών. Αυτοί λένε γι' αυτά: Οι άνθρωποι που θυσιάζουν ας φιλήσουν τα μοσχάρια.
Γι' αυτό, θα είναι σαν πρωινό σύννεφο και σαν δρόσος της αυγής που φεύγει σαν λεπτό άχυρο, που το φυσάει ο άνεμος από το αλώνι, και σαν καπνός από την καπνοδόχο.» (Ωσηέ 13: 2-3)
Οι Ισραηλίτες, παρά τις προειδοποιήσεις των προφητών τους επί αιώνες, συνέχιζαν ν’ αμαρτάνουν, βυθιζόμενοι όλο και περισσότερο στην πλάνη. Κατόπιν έρχεται η κρίση του προφήτη: θα εξαφανιστούν σαν σύννεφο και σαν καπνός!
Ας αναλογιστούν οι μελετητές της Βίβλου αν όλες αυτές οι προφητείες-κατάρες των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης εναντίον των Ισραηλιτών έχουν πραγματοποιηθεί στη μακραίωνη και ταραγμένη πορεία του εκλεκτού λαού. Ας αναρωτηθούν επίσης οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ποιες από τις θρησκευτικές πρακτικές τους είναι ειδωλολατρικές κι επομένως βδελύγματα στα μάτια του Θεού.
Στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές στην ειδωλολατρία είναι ελάχιστες, ενώ στα Ευαγγέλια δεν υπάρχουν καν. Περίεργο δε σας φαίνεται μέσα στη διδασκαλία του Ιησού να μην υπάρχει αναφορά και σαφής καταδίκη της ειδωλολατρίας; Ή μήπως πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι επιρρεπείς προς την ειδωλολατρία ομοεθνείς του ως δια μαγείας είχαν αποβάλει τις πρακτικές για τις οποίες τόσα είχαν γραφτεί από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης;
Ας δούμε τα σχετικά εδάφια που βρίσκονται στις Πράξεις των Αποστόλων και στην Αποκάλυψη:
«Και στα Λύστρα καθόταν κάποιος άνδρας αδύνατος στα πόδια, που ήταν χωλός από την κοιλιά της μητέρας του, ο οποίος ποτέ δεν είχε περπατήσει. Αυτός άκουγε τον Παύλο να μιλάει, ο οποίος, καθώς τον ατένισε, και βλέποντας ότι έχει πίστη για να σωθεί, είπε με δυνατή φωνή: Σήκω επάνω στα πόδια σου όρθιος. Και πηδούσε και περπατούσε.Και τα πλήθη, όταν είδαν αυτό που έκανε ο Παύλος, ύψωσαν τη φωνή τους, λέγοντας στη Λυκαονική γλώσσα: Οι θεοί, που ομοιώθηκαν με ανθρώπους, κατέβηκαν σε μας. Και ονόμαζαν τον μεν Βαρνάβα, Δία· τον δε Παύλο, Ερμή, επειδή αυτός ήταν ο αρχηγός του λόγου.
Και ο ιερέας του Δία, που ήταν μπροστά από την πόλη τους, έφερε ταύρους και στέμματα στις πύλες μαζί με το πλήθος, και ήθελε να προσφέρει θυσία.
Όταν, όμως το άκουσαν οι απόστολοι, ο Βαρνάβας και ο Παύλος, έσχισαν τα ιμάτιά τους, και πήδησαν στο μέσον του πλήθους κράζοντας και λέγοντας: Άνδρες, γιατί τα κάνετε αυτά; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντας σε σας να επιστρέψετε απ' αυτά τα μάταια στον ζωντανό Θεό, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα, και όλα όσα είναι μέσα σ' αυτά.» (Πράξεις 14: 8-15)
Το ανωτέρω περιστατικό συνέβη στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας, στην πόλη Λύστρα. «Οι θεοί που ομοιώθηκαν με ανθρώπους κατέβηκαν σ’ εμάς», αναφώνησαν οι Λυκαονοί όταν είδαν το θαύμα των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα! Και ήθελαν να τους προσφέρουν θυσίες! Τόσο βαθιά ριζωμένη ήταν η ειδωλολατρία στην ψυχή τους! Όμως οι άνθρωποι αυτοί ήταν εθνικοί και δεν είχαν ποτέ ακούσει για την εν πνεύματι και αληθεία λατρεία του Θεού. Δεν είχαν ανάμεσά τους προφήτες που να τους έχουν προειδοποιήσει εναντίον της ειδωλολατρίας, όπως είχε το Ισραήλ, και επομένως, ως κυνάρια, που τους είχε κάποτε αποκαλέσει ο Ιησούς, δεν είχαν την ίδια ευθύνη που είχαν τα τέκνα. Άλλωστε, όπως είχε γράψει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, «δεν γνώρισα την αμαρτία, παρά δια μέσου του νόμου· (…) επειδή, χωρίς τον νόμο, η αμαρτία είναι νεκρή.» (Προς Ρωμαίους 7: 7-8)
Ας δούμε τώρα τι λέει η Αποκάλυψη του Ιωάννου για την ειδωλολατρία:
«Έχω, όμως, λίγα εναντίον σου, επειδή αφήνεις τη γυναίκα, την Ιεζάβελ, που λέει τον εαυτό της προφήτισσα, να διδάσκει και να πλανά τους δούλους μου στο να πορνεύουν και να τρώνε ειδωλόθυτα. Και της έδωσα καιρό για να μετανοήσει από την πορνεία της και δεν μετανόησε.
Δες, εγώ τη βάζω σε κρεβάτι, κι αυτούς που μαζί της μοιχεύουν σε μεγάλη θλίψη, αν δεν μετανοήσουν από τα έργα τους. Και τα παιδιά της θα τα φονεύσω με θάνατο. Και όλες οι εκκλησίες θα γνωρίσουν ότι εγώ είμαι που ερευνώ νεφρά και καρδιές· και θα δώσω σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα σας.»
(Αποκάλυψη 2: 20-23)
Εδώ βλέπουμε αναβίωση του εκδικητικού πνεύματος των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Ξαφνικά, ο Θεός που δίδαξε ο Ιησούς, Θεός αγάπης που βρέχει επί δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, μετατρέπεται σε Θεό τιμωρό! Ποιο πνεύμα άραγε μιλούσε μέσω του Ιωάννη;
«Και σάλπισε ο έκτος άγγελος, και άκουσα μια φωνή από τα τέσσερα κέρατα του χρυσού θυσιαστηρίου, που είναι μπροστά στον Θεό, να λέει προς τον έκτο άγγελο, που είχε τη σάλπιγγα: Λύσε τους τέσσερις αγγέλους που είναι δεμένοι στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη.
Και λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι, που ήσαν ετοιμασμένοι για την ώρα και την ημέρα και τον μήνα και τον χρόνο, για να θανατώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. (…)
Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, που δεν θανατώθηκαν μ' αυτές τις πληγές, ούτε μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους, ώστε να μη προσκυνήσουν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα ασημένια και τα χάλκινα και τα πέτρινα και τα ξύλινα, που ούτε να βλέπουν μπορούν ούτε να ακούν ούτε να περπατούν· και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους ούτε από τις φαρμακείες τους ούτε από την πορνεία τους ούτε από τις κλοπές τους.» (Αποκάλυψη 9: 13-15, 20-21)
Ιδού και πάλι το εκδικητικό και ανελέητο πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης! Λύθηκαν, μας λέει ο Ιωάννης, οι τέσσερις άγγελοι που ήταν δεμένοι στον ποταμό Ευφράτη για να θανατώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων! Είναι περίεργο που ένα τέτοιο βιβλίο τρόμου και μίσους, όπως η Αποκάλυψη, είναι ενσωματωμένο στην Καινή Διαθήκη της αγάπης και της συγχώρησης! Το ότι η πλειοψηφία της ανθρωπότητας προσκυνάει τα δαιμόνια και τα είδωλα και τα έργα των χειρών τους είναι γεγονός. Όμως αυτή τη νοημοσύνη διαθέτουν οι άνθρωποι, αυτά κάνουν! Θα καταδικαστούν λόγω χαμηλής νοημοσύνης, κοινώς λόγω βλακείας, ή επειδή οι διεφθαρμένοι θρησκευτικοί τους ταγοί τους κράτησαν στο σκοτάδι;
«Και ήρθε ένας από τους επτά αγγέλους που είχαν τις επτά φιάλες, και μίλησε μαζί μου, λέγοντας σε μένα: Έλα, θα σου δείξω την κρίση της μεγάλης πόρνης, που κάθεται επάνω στα πολλά νερά· μαζί με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες της γης, και μέθυσαν αυτοί που κατοικούν στη γη από το κρασί της πορνείας της.» (Αποκάλυψη 17:1-2)
Ποια είναι η μεγάλη πόρνη της Αποκάλυψης με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες της γης; Πρόκειται για πνευματική πορνεία, ασφαλώς. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η μεγάλη πόρνη είναι οι οργανωμένες Εκκλησίες όλων των χριστιανικών δογμάτων. Αυτές συμπράττουν με τους βασιλιάδες της γης (κοσμική εξουσία) και καλύπτουν τα σκοτεινά έργα τους, αντί να τα ελέγχουν και να τα καταδικάζουν όπως έκαναν οι προφήτες.
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω…
Ειδωλολατρία είναι η λατρεία πραγμάτων ή ανθρώπων – κατά προτίμηση νεκρών – αντί για το Θεό. Ο λαός του Ισραήλ, ο περιούσιος λαός του Θεού κατά τη Βίβλο, παρ’ όλες τις σαφείς εντολές που είχε λάβει από τους προφήτες του και πρωτίστως από το Μωυσή, έρεπε προς την ειδωλολατρία, ακριβώς όπως και οι άλλοι λαοί γύρω του.
Φαίνεται απίστευτο στον έχοντα κοινό νου ότι ένα άτομο με στοιχειώδη νοημοσύνη θα σκύβει και θα προσκυνάει ένα χειροποίητο κατασκεύασμα, προσφέροντας μάλιστα και θυσίες σε αυτό, θεωρώντας το θεό. Παρόλα αυτά, τούτο συμβαίνει, ίσως με πιο καμουφλαρισμένο τρόπο, ακόμα και σήμερα. Αφού ο άνθρωπος ζει και κινείται στο πεδίο των αισθήσεων, μπορεί να συλλάβει το Θεό μόνο μέσω αυτών. Θέλει να δει τη μορφή του Θεού του, να τον αγγίξει, να τον φιλήσει και να τον κρατήσει στην πλάτη περιφέροντάς τον σε περιπάτους. Όταν κάποιος δε μπορεί ή δεν θέλει να επικοινωνήσει με το Θεό εν πνεύματι και αληθεία, όπως δίδαξε ο Ιησούς, καταφεύγει στην ειδωλολατρία.
Ας εξετάσουμε μερικά περιστατικά ειδωλολατρίας στη Βίβλο.
«Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Πήγαινε, κατέβα· επειδή ο λαός σου, που έβγαλες από τη γη της Αιγύπτου, ανόμησε· εκτράπηκαν γρήγορα από το δρόμο που πρόσταξα σ' αυτούς· έκαναν για τον εαυτό τους ένα μοσχάρι χωνευτό και το προσκύνησαν, και θυσίασαν σ' αυτό, και είπαν: Αυτοί είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, που σε ανέβασαν από τη γη της Αιγύπτου.
Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Είδα αυτόν τον λαό, και δες, είναι λαός σκληροτράχηλος.» (Έξοδος 32: 7-9)
Αυτή είναι η πιο διαβόητη περίπτωση ειδωλολατρίας των Ισραηλιτών. Συνέβη στους πρόποδες του όρους Χωρήβ, το όρος που ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές γραμμένες σε δύο πλάκες από πέτρα. Όταν ο Μωυσής νήστευε 40 ημέρες για να μπορέσει να επικοινωνήσει με τη θεότητα και να φωτιστεί για το ποιες έπρεπε να είναι οι Δέκα Εντολές, οι Ισραηλίτες βρήκαν την ευκαιρία να επιστρέψουν στις ειδωλολατρικές πρακτικές τους. Έτσι απαίτησαν από τον Ααρών, αδελφό του Μωυσή και εκφωνητή των λόγων του, να τους φτιάξει "θεό" που να τον βλέπουν και να τον πιάνουν! Και ο Ααρών τους έκανε τη χάρη αυτή:
«Και βλέποντας ο λαός ότι ο Μωυσής βράδυνε να κατέβει από το βουνό, ο λαός συγκεντρώθηκε προς τον Ααρών, και του έλεγαν: Σήκω, κάνε σε μας θεούς που να προπορεύονται σε μας· επειδή αυτός ο Μωυσής, ο άνθρωπος που μας έβγαλε από την Αίγυπτο, δεν ξέρουμε τι απέγινε αυτός.
Και ο Ααρών είπε σ' αυτούς: Βγάλτε τα χρυσά σκουλαρίκια, που είναι στα αυτιά των γυναικών σας, των υιών σας και των θυγατέρων σας, και φέρτε τα σε μένα.
Και ολόκληρος ο λαός έβγαλε τα χρυσά σκουλαρίκια, που ήσαν στ’ αυτιά τους, και τα έφεραν στον Ααρών.Και παίρνοντάς τα από τα χέρια τους, τα διαμόρφωσε με χαρακτικό εργαλείο, και τα έκανε ένα χωνευτό μοσχάρι· κι εκείνοι είπαν: Αυτοί είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, που σε ανέβασαν από τη γη της Αιγύπτου. Και όταν ο Ααρών το είδε, οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο μπροστά του· και ο Ααρών διακήρυξε, λέγοντας: Αύριο είναι γιορτή στον Κύριο.
Και αφού σηκώθηκαν ενωρίς την επόμενη ημέρα πρόσφεραν ολοκαυτώματα, και έφεραν ειρηνικές προσφορές· και ο λαός κάθισε να φάει και να πιει, και σηκώθηκαν να παίζουν.» (Έξοδος 32: 1-6)
Ποια ήταν η αντίδραση του Μωυσή όταν κατέβηκε από το όρος κρατώντας τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές και είδε το λαό του να γλεντάει μπροστά στο είδωλο;
«Και καθώς πλησίασε στο στρατόπεδο, είδε το μοσχάρι και τους χορούς· και ο θυμός του Μωυσή άναψε, και έριξε τις πλάκες από τα χέρια του, και τις σύντριψε στη βάση του βουνού· και παίρνοντας το μοσχάρι που είχαν κάνει, το κατέκαψε σε φωτιά, και αφού το σύντριψε μέχρι που το λέπτυνε, το σκόρπισε επάνω στο νερό, και πότισε τους γιους Ισραήλ.» (Έξοδος 32: 19-20)
Μήπως όμως συνετίστηκαν οι Ισραηλίτες από αυτή την οργισμένη αντίδραση του Μωυσή; Όχι βέβαια! Ο Μωυσής ήταν αναγκασμένος να επαναλαμβάνει την ίδια εντολή, διότι ό εκλεκτός λαός δεν έπαυε να είναι σκληροτράχηλος λαός, όπως συχνά τον χαρακτήριζαν οι προφήτες του.
«Μη στραφείτε σε είδωλα ούτε να κάνετε θεούς χωνευτούς για τον εαυτό σας. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας.» (Λευιτικόν 19:4)
Δυστυχώς, όμως, οι Ισραηλίτες δεν αρκούνταν στη λατρεία χωνευτών μοσχαριών με ειρηνικές προσφορές και γλέντια. Επιδίδονταν και σε ανθρωποθυσίες, παρά τις προειδοποιήσεις του Μωυσή!
«Και ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή, λέγοντας: Και στους υιούς Ισραήλ θα πεις: Όποιος από τους υιούς Ισραήλ, ή από τους ξένους που παροικούν στον Ισραήλ, δώσει από το σπέρμα του στο Μολώχ, θα θανατωθεί οπωσδήποτε· ο λαός του τόπου θα τον λιθοβολήσει με πέτρες.» (Λευιτικόν 20: 1-2)
Η λατρεία των ψεύτικων θεών και των δαιμόνων απαιτούσε ανθρώπινες θυσίες. Οι ιερείς χρειάζονταν ζεστό αίμα για να κάνουν εξιλέωση για το λαό! Η θυσία παιδιών στο Μολώχ ήταν κοινή πρακτική μεταξύ των ειδωλολατρών, και οι Ισραηλίτες τους είχαν αντιγράψει, παρά τις εντολές των προφητών τους. Το κάψιμο παιδιών προς τιμή ενός ψεύτικου θεού είναι η πιο χονδροειδής και βάρβαρη μορφή ειδωλολατρίας. (Οι σατανιστές συνεχίζουν να το κάνουν ακόμη και σήμερα.)
Η εντολή του Μωυσή ήταν σαφής:
«Όταν ο Κύριος ο Θεός σου εξολοθρεύσει τα έθνη από μπροστά σου, όπου πηγαίνεις για να τα κληρονομήσεις, και τα κληρονομήσεις, και κατοικήσεις στη γη τους, πρόσεχε τον εαυτό σου, μήπως παγιδευτείς και τους ακολουθήσεις, αφού εξολοθρευτούν από μπροστά σου· και μήπως εξετάσεις για τους θεούς τους, λέγοντας: Πώς λάτρευαν αυτά τα έθνη τους θεούς τους; Έτσι θα κάνω κι εγώ.
Δεν θα κάνεις έτσι στον Κύριο τον Θεό σου· επειδή κάθε βδέλυγμα που ο Κύριος μισεί έκαναν εκείνοι στους θεούς τους· επειδή, και τους γιους τους και τις θυγατέρες τους καίνε μέσα σε φωτιά στους θεούς τους.
Κάθε τι που εγώ σας προστάζω, αυτό θα προσέχετε να κάνετε· σ' αυτό δεν θα προσθέσεις ούτε θα αφαιρέσεις απ' αυτό.» (Δευτερονόμιο 12: 29-32)
Τα ίδια λόγια του Μωυσή βρίσκουμε και σε άλλο κεφάλαιο:
«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, δεν θα μάθεις να κάνεις σύμφωνα με τα βδελύγματα εκείνων των εθνών.
Δεν θα βρεθεί σε σένα κανένας που να διαπερνάει τον γιο του ή τη θυγατέρα του μέσα από τη φωτιά (…). Επειδή καθένας που τα κάνει αυτά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων, ο Κύριος ο Θεός σου τους διώχνει από μπροστά σου.» (Δευτερονόμιο 18: 9-12)
Βδέλυγμα, λοιπόν, στον Κύριο ήταν καθένας που έκαιγε τους υιούς και τις θυγατέρες του ως θυσία στο θεό του. Στη σαφή αυτή εντολή δεν έπρεπε κανείς να προσθέσει ούτε ν’ αφαιρέσει τίποτα. Παρεμπιπτόντως, δεν φαντάζομαι ότι ο απροκατάληπτος αναζητητής της Αλήθειας πιστεύει ότι ο Θεός εξολόθρεψε τα έθνη για να κάνει τόπο στον Ισραήλ. Αυτά τα έγραψε ο Μωυσής αποδίδοντας τα δικά του λόγια στο Θεό.
Είναι εκπληκτικό το πόσο βαθιά ριζωμένη ήταν αυτή η πλάνη στο μυαλό των Ισραηλιτών, που ακόμη και ο δίκαιος Αβραάμ πίστευε ότι ο Θεός του ζήτησε να θυσιάσει τον υιό του Ισαάκ, αν υποθέσουμε ότι η ιστορία αυτή είναι αληθινή και όχι αλληγορική.
Μήπως, λοιπόν, το Χριστιανικό δόγμα της λύτρωσης των αμαρτωλών δια του αίματος του Χριστού, «του μονογενούς υιού του Θεού», έχει τις ρίζες του ακριβώς σ’ αυτή την ειδωλολατρική πλάνη; Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τη φράση του Αποστόλου Παύλου στην προς Εβραίους επιστολή του:
«Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν, ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου του δικού του αίματος, μια φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση. (…)
Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς προσφορά αίματος δεν γίνεται λύτρωση. (…)
Τώρα, όμως, (ο Χριστός) φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για ν’ αθετήσει την αμαρτία διαμέσου της δικής του θυσίας.» (Προς Εβραίους 9: 11-12, 22, 26)
Εναπόκειται στον ειλικρινή και απροκατάληπτο μελετητή της Βίβλου να ζητήσει σοφία για να διακρίνει ποια είναι η αλήθεια. Πάντως η εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις» είναι καθαρή και ξάστερη. Τι ανάγκη έχομε περαιτέρω μαρτύρων;
Ας δούμε τώρα μερικά τραγικά περιστατικά ανθρωποθυσιών που καταγράφονται στη Βίβλο:
«Και όταν ο βασιλιάς του Μωάβ είδε ότι η μάχη υπερίσχυε εναντίον του, πήρε μαζί του 700 άνδρες που έφεραν ξίφη, για να κόψουν στα δύο το στρατό, μέχρι τον βασιλιά του Εδώμ· όμως, δεν μπόρεσαν.
Τότε πήρε τον πρωτότοκο γιο του, που επρόκειτο να βασιλεύσει αντ' αυτού, και τον πρόσφερε ολοκαύτωμα επάνω στο τείχος. Και έγινε μεγάλη αγανάκτηση μέσα στον Ισραήλ· και αφού αναχώρησαν απ' αυτόν, γύρισαν στη γη τους.» (Β´ Βασιλέων 3: 26-27)
Όταν ο βασιλιάς των Μωαβιτών είδε ότι έχανε τη μάχη εναντίον του Ισραήλ, πήρε την τελική μακάβρια απόφαση: θυσίασε τον ίδιο το γιο του, το διάδοχο του θρόνου, στον ψεύτικο θεό του (δαίμονα) ώστε να κερδίσει την εύνοιά του. Όταν οι προληπτικοί και ειδωλολάτρες Εβραίοι το έμαθαν αυτό τότε φοβήθηκαν και επέστρεψαν στη γη τους.
Στο επόμενο εδάφιο μαθαίνουμε ότι ακόμη και ο γιος του Δαβίδ θυσίασε το γιο του, ακολουθώντας τα βδελύγματα των ειδωλολατρικών εθνών:
«Ήταν ηλικίας 20 ετών όταν ο Άχαζ βασίλευσε, και βασίλευσε 16 χρόνια στην Ιερουσαλήμ.
Δεν έπραξε, όμως, το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του, όπως ο Δαβίδ ο πατέρας του.
Αλλά περπάτησε στο δρόμο των βασιλιάδων του Ισραήλ, και μάλιστα πέρασε τον γιο του μέσα από τη φωτιά, σύμφωνα με τα βδελύγματα των εθνών που ο Κύριος είχε εκδιώξει μπροστά από τους υιούς Ισραήλ.
Και θυσίαζε και θυμίαζε επάνω στους υψηλούς τόπους, και επάνω στους λόφους, και κάτω από κάθε πράσινο δέντρο.» (Β´ Βασιλέων 16: 2-4)
Ο Άχαζ ήταν ο δωδέκατος βασιλιάς του Ιούδα στο διηρημένο βασίλειο, και ήταν εξαιρετικά ειδωλολάτρης. Θυσίασε ακόμη και το γιο του σε ψεύτικους θεούς, καίγοντάς τον, ακολουθώντας τα βδελύγματα των εθνών, όπως άλλωστε έκαναν και οι βασιλιάδες του αδελφού έθνους, του Ισραήλ.
Δυστυχώς δεν υπάρχει τέλος στα βδελύγματα του εκλεκτού λαού, όπως δείχνουν και τα επόμενα Βιβλικά εδάφια:
«Και ο Κύριος διαμαρτυρήθηκε εναντίον του Ισραήλ, και εναντίον του Ιούδα, διαμέσου όλων των προφητών, όλων εκείνων που έβλεπαν, λέγοντας: Επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμους, και τηρείτε τις εντολές μου, (…).
Όμως, αυτοί δεν υπάκουσαν, (…).
Και απέρριψαν τα διατάγματά του, και τη διαθήκη του, που είχε κάνει μαζί με τους πατέρες τους (…).Και εγκατέλειψαν όλες τις εντολές του Κυρίου του Θεού τους, και έκαναν για τον εαυτό τους δύο μοσχάρια χωνευτά, και έκαναν άλση, και προσκύνησαν ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού, και λάτρευσαν τον Βάαλ.
Και διαπερνούσαν τους γιους τους και τις θυγατέρες τους μέσα από τη φωτιά, (…).
Γι' αυτά, ο Κύριος οργίστηκε υπερβολικά ενάντια στον Ισραήλ, και τους απέβαλε από το πρόσωπό του· δεν εναπέμεινε παρά μόνη η φυλή του Ιούδα.
Ακόμα και ο Ιούδας δεν φύλαξε τις εντολές του Κυρίου του Θεού του, αλλά περπάτησαν στα διατάγματα του Ισραήλ, που είχαν κάνει.
Και ο Κύριος απέβαλε ολόκληρο το σπέρμα του Ισραήλ, και τους κατέθλιψε (…).Επειδή, ο Ισραήλ αποσχίστηκε από την οικογένεια του Δαβίδ, και έκαναν βασιλιά τον Ιεροβοάμ, τον γιο του Ναβάτ· και ο Ιεροβοάμ απέσπασε τον Ισραήλ από το ν’ ακολουθεί τον Κύριο, και τους έκανε ν’ αμαρτήσουν αμαρτία μεγάλη.
Επειδή, οι γιοι Ισραήλ περπάτησαν σε όλες τις αμαρτίες του Ιεροβοάμ που είχε πράξει· δεν απομακρύνθηκαν απ' αυτές, μέχρις ότου ο Κύριος απέβαλε τον Ισραήλ από το πρόσωπό του, όπως είχε μιλήσει διαμέσου όλων των δούλων του των προφητών. Και ο Ισραήλ μετοικίστηκε από τη γη του στην Ασσυρία, μέχρι αυτή την ημέρα.» (Β´ Βασιλέων 17: 13-23)
Αυτά έπαθε ο λαός του Ισραήλ που ενώ είχε λάβει τις εντολές του Θεού μέσω των προφητών του ακολουθούσε τις ειδωλολατρικές πρακτικές των εθνών. Όταν ένας λαός εκφυλίζεται πνευματικά τότε οι συμφορές ακολουθούν με νομοτελειακή ακρίβεια.
Υπήρξε όμως και ένας ευσεβής βασιλιάς του Ιούδα ο Ιωσίας, που καταπολέμησε την ειδωλολατρία σε κάθε μορφή της όπως κανένας άλλος πριν ή μετά απ’ αυτόν:
«Και κατάργησε τους ειδωλολάτρες ιερείς, που οι βασιλιάδες του Ιούδα είχαν διορίσει να θυμιάζουν στους ψηλούς τόπους, στις πόλεις του Ιούδα, και στα γύρω της Ιερουσαλήμ· και εκείνους που θυμίαζαν στον Βάαλ, στον ήλιο, και στο φεγγάρι, και στα ζώδια, και σε ολόκληρη τη στρατιά του ουρανού. (…)
Και τα θυσιαστήρια, που ήσαν επάνω στην ταράτσα του υπερώου του Άχαζ, που είχαν κάνει οι βασιλιάδες του Ιούδα, και τα θυσιαστήρια που είχε κάνει ο Μανασσής μέσα στις δύο αυλές του οίκου του Κυρίου, ο βασιλιάς τα κατέστρεψε και τα καταγκρέμισε από εκεί, και έριξε τη σκόνη τους στον χείμαρρο των Κέδρων. (…)
Ο Ιωσίας αφαίρεσε ακόμα και τους ανταποκριτές των δαιμονίων, και τους μάντεις, και τα ξόανα, και τα είδωλα, και όλα τα βδελύγματα που φαίνονταν στη γη του Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, για να εκτελέσει τα λόγια του νόμου που ήσαν γραμμένα στο βιβλίο, το οποίο ο Χελκίας, ο ιερέας, είχε βρει μέσα στον οίκο του Κυρίου. (…)
Εντούτοις, ο Κύριος δεν στράφηκε από τον θυμό της μεγάλης του οργής, με τον οποίο εξάφθηκε η οργή του ενάντια στον Ιούδα, εξαιτίας όλων των παροργισμών, με τους οποίους ο Μανασσής τον είχε εξοργίσει.» (Β´ Βασιλέων 23: 5, 12, 24, 26)
Ο Ιωσίας είχε λάβει μήνυμα από την προφήτισσα Όλδα ότι ο Θεός επρόκειτο να φέρει συμφορές πάνω στο λαό του Ισραήλ λόγω της αποστασίας τους. Στο άκουσμα του προφητικού λόγου ο Ιωσίας δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας την τιμωρία του λαού του. Προχώρησε σε εκτενή κάθαρση της ειδωλολατρίας δια πυρός και σιδήρου. Παρόλα αυτά όμως δεν απετράπη το κακό, αφού ο λαός δεν είχε μετανοήσει. Έτσι οι τρομερές κατάρες των προφητών στις οποίες είχε αναφερθεί η προφήτισσα Όλδα υλοποιήθηκαν. Στους απεσταλμένους του νεαρού βασιλιά Ιωσία είχε πει:
«Κι εκείνη τους είπε: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ: Πείτε στον άνθρωπο που σας έστειλε σε μένα:
Έτσι λέει ο Κύριος: Δες, εγώ φέρνω κακά επάνω σ' αυτό τον τόπο, κι επάνω στους κατοίκους του, όλες τις κατάρες τις γραμμένες στο βιβλίο που διάβασαν μπροστά στον βασιλιά του Ιούδα· επειδή, με εγκατέλειψαν, και θυμίασαν σε άλλους θεούς, για να με παροργίσουν εξαιτίας όλων των έργων των χεριών τους· γι' αυτό, ο θυμός μου θα ξεχυθεί επάνω σε τούτο τον τόπο, και δεν θα σβήσει.Και στον βασιλιά του Ιούδα, που σας έστειλε για να ρωτήσετε τον Κύριο, έτσι θα του πείτε: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, για τα λόγια που άκουσες· επειδή, απαλύνθηκε η καρδιά σου, και ταπεινώθηκες μπροστά στον Θεό, όταν άκουσες τα λόγια του ενάντια σ' αυτόν τον τόπο, και ενάντια στους κατοίκους του, και ταπεινώθηκες μπροστά μου, και έσχισες τα ιμάτιά σου, και έκλαψες μπροστά μου, γι' αυτό κι εγώ σε εισάκουσα, λέει ο Κύριος: δες, εγώ θα σε συνάξω στους πατέρες σου, και θα συναχθείς στον τάφο σου με ειρήνη, και τα μάτια σου δεν θα δουν όλα τα κακά, που εγώ θα φέρνω επάνω σε τούτο τον τόπο, κι επάνω στους κατοίκους του. Και έφεραν απάντηση στον βασιλιά.» (Β´ Χρονικά 34: 23-28)
Δυστυχώς, ενώ ο βασιλιάς Ιωσίας ανταμείφθηκε από το Θεό με ειρηνικό θάνατο ώστε να μη δει όλα τα κακά που θα επέρχονταν στον Ισραήλ, οι φοβερές κατάρες των προφητών ενεργοποιήθηκαν. Πρόκειται για τις κατάρες που αναφέρονται στο Δευτερονόμιο (28: 15-68). Η υπογραφή της Διαθήκης του Ιεχωβά με τον Ισραήλ συνοδευόταν με πακέτο από σκληρές κατάρες του Μωυσή που θα απάγγελναν οι Λευίτες. Όποιος αντέχει, ας τις διαβάσει κι ας αναρωτηθεί αν είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κανείς ευσεβής με την απειλή κατάρας.
Για την ειδωλολατρία των Ισραηλιτών θρηνεί και ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του, αναφέροντας μάλιστα ότι ο Μωυσής πάνω στην οργή του μίλησε αστόχαστα:
«Επειδή παρόργισαν το πνεύμα του, ώστε με τα χείλη του (ο Μωυσής) μίλησε αστόχαστα.
Δεν εξολόθρευσαν τα έθνη που τους πρόσταξε ο Κύριος· αλλά ανακατεύτηκαν με τα έθνη και έμαθαν τα έργα τους· και λάτρευσαν τα γλυπτά τους που έγιναν σ' αυτούς παγίδα· και θυσίασαν τους γιους τους και τις θυγατέρες τους στα δαιμόνια· και έχυσαν αθώο αίμα,
το αίμα των γιων τους και των θυγατέρων τους που θυσίασαν στα γλυπτά της Χαναάν· και μολύνθηκε η γη από αίματα. Και μολύνθηκαν με τα έργα τους, και πόρνευσαν με τις πράξεις τους.
Γι' αυτό, η οργή του Κυρίου άναψε ενάντια στον λαό του, και βδελύχθηκε την κληρονομιά του.
Και τους παρέδωσε στα χέρια των εθνών· και τους κυρίευσαν εκείνοι που τους μισούσαν.» (Ψαλμοί 106: 33-41)
Ο Μέγας προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, Ιερεμίας, αναφέρει ότι οι υιοί του Ιούδα είχαν χτίσει ειδικά θυσιαστήρια για να θυσιάζουν τα παιδιά τους, και ρίχνει και τις δικές του κατάρες εναντίον τους:
«Επειδή, οι γιοι του Ιούδα έπραξαν μπροστά μου πονηρά, λέει ο Κύριος· έβαλαν τα βδελύγματά τους μέσα στον οίκο, επάνω στον οποίο αποκλήθηκε το όνομά μου, για να τον μολύνουν.
Και οικοδόμησαν τους ψηλούς τόπους του Τοφέθ, ο οποίος είναι στο φαράγγι του γιου του Εννόμ, για να καίνε τους γιους τους και τις θυγατέρες τους σε φωτιά· το οποίο δεν πρόσταξα ούτε ανέβηκε στην καρδιά μου.
Γι' αυτό, να, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, κατά τις οποίες δεν θα ονομάζεται πλέον Τοφέθ ούτε φαράγγι του γιου του Εννόμ, αλλά "το φαράγγι της σφαγής"· επειδή θα θάβουν στον Τοφέθ μέχρι να μην υπάρχει χώρος.
Και τα πτώματα αυτού του λαού θα είναι τροφή στα πουλιά του ουρανού και στα θηρία της γης· και δεν θα υπάρχει κάποιος που να τα σταματήσει.»
(Ιερεμίας 7: 30-33)
Αυτές δεν ήταν οι μόνες κατάρες του Ιερεμία εναντίον του εκλεκτού λαού. Σε άλλο κεφάλαιο επανέρχεται δριμύτερος, δείχνοντας ότι η υπομονή του έχει εξαντληθεί:
«Επειδή με εγκατέλειψαν και βεβήλωσαν αυτό τον τόπο, και θυμίασαν μέσα σ' αυτόν σε άλλους θεούς που δεν γνώρισαν, αυτοί και οι πατέρες τους και οι βασιλιάδες του Ιούδα, και γέμισαν αυτό τον τόπο από αίμα αθώων.
Και οικοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Βάαλ, για να καίνε τους γιους τους μέσα σε φωτιά, ολοκαυτώματα προς τον Βάαλ· το οποίο δεν είχα προστάξει ούτε είχα μιλήσει ούτε είχε ανέβει στην καρδιά μου.
Γι' αυτό, δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, (…) που θα ματαιώσω τη βουλή του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ σ' αυτό τον τόπο· και θα τους κάνω να πέσουν με μάχαιρα μπροστά στους εχθρούς τους, (…). Και θα κάνω αυτή την πόλη ερήμωση και συριγμό· καθένας που διαβαίνει απ' αυτή θα μένει έκθαμβος, και θα συρίξει για όλες τις πληγές της.
Και θα τους κάνω να φάνε τη σάρκα των υιών τους, και τη σάρκα των θυγατέρων τους, και κάθε ένας θα φάει τη σάρκα του φίλου του στην πολιορκία και στη στενοχώρια με την οποία οι εχθροί τους κι εκείνοι που ζητούν τη ζωή τους θα τους στενοχωρήσουν.» (Ιερεμία 19: 4-9)
Εδώ έχουμε κλασσική περίπτωση που ο ιερός ζήλος του Ιερεμία για τη λατρεία του αληθινού Θεού καταντάει βαρβαρότητα εναντίον συνανθρώπων του. Εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία; Δυστυχώς, ναι! Εκπληρώθηκε κατά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Χαλδαίους, όπως ο ίδιος ο Ιερεμίας θρηνεί στους Θρήνους:
«Τα χέρια των εύσπλαχνων γυναικών έψησαν τα παιδιά τους· έγιναν γι' αυτές τροφή στη συντριβή της θυγατέρας του λαού μου.
Ο Κύριος συντέλεσε το θυμό του, ξέχυσε τη φλόγα της οργής του και άναψε φωτιά στη Σιών που κατέφαγε τα θεμέλιά της.» (Θρήνοι 4: 10-11)
Ένας άλλος μεγάλος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιεζεκιήλ έκρινε το ίδιο σκληρά τον ‘εκλεκτό λαό’ για τη θρησκευτική μοιχεία του:
«Και ο Κύριος είπε σε μένα: Υιέ ανθρώπου, θα κρίνεις την Οολά (το βασίλειο του Ισραήλ), και την Οολιβά (το βασίλειο του Ιούδα); Ανάγγειλε, λοιπόν, σ' αυτές τα βδελύγματά τους· ότι μοιχεύονταν, και στα χέρια τους είναι αίμα, και μοιχεύονταν με τα είδωλά τους, κι ακόμα, για χάρη τους, διαπερνούσαν μέσα από τη φωτιά τα παιδιά τους, που γέννησαν σε μένα, ως τροφή γι’ αυτά.
Ακόμα, έπραξαν σε μένα και τούτο· μόλυναν τα άγιά μου μέσα στην ίδια ημέρα, και βεβήλωσαν τα Σάββατά μου.
Επειδή, όταν έσφαξαν τα παιδιά τους στα είδωλά τους, τότε έμπαιναν την ίδια ημέρα στα άγιά μου για να τα βεβηλώνουν· και, δες, έτσι έπρατταν στο μέσον του οίκου μου.» (Ιεζεκιήλ 23: 36-39)
Ο Ωσηέ, ένας μικρότερος προφήτης, έκρινε επίσης τους Ισραηλίτες για την ειδωλολατρία τους, μιλώντας κι αυτός για λογαριασμό του Θεού:
«Ακούσατε το λόγο του Κυρίου, υιοί Ισραήλ (…).
Ο λαός μου αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης· επειδή εσύ απέρριψες τη γνώση, και εγώ απέρριψα εσένα από το να ιερατεύεις σε μένα· επειδή λησμόνησες το νόμο του Θεού σου και εγώ θα λησμονήσω τα παιδιά σου. (…)
Ο λαός μου ρωτάει τα ξύλα του και του απαντάει το ραβδί του· επειδή τους πλάνησε το πνεύμα της πορνείας και απέκλιναν από το Θεό τους.
Θυσιάζουν επάνω στις κορυφές των βουνών, και θυμιάζουν επάνω στους λόφους, κάτω από τις βελανιδιές, και τις λεύκες, και τις τερεβίνθους, επειδή η σκιά τους είναι καλή· γι' αυτό, οι θυγατέρες σας θα πορνεύσουν, και οι νύφες σας θα μοιχεύσουν.» (Ωσηέ 4: 1, 6, 12-13α)
Κατά τον προφήτη Ωσηέ, η έλλειψη γνώσης οδήγησε το λαό που ο Κύριος είχε διαλέξει για να τον ιερατεύει σε πνευματική πορνεία, δηλαδή ειδωλολατρία. Πλανημένοι από το πνεύμα της πορνείας, κατάντησαν να ρωτάνε τα ξύλα για το τι θα τους συμβεί και να λιβανίζουν τις βελανιδιές και τις λεύκες!
Σε άλλο κεφάλαιο, ο προφήτης Ωσηέ συνεχίζει την περιγραφή της ανοησίας του περιούσιου λαού με περισσότερες λεπτομέρειες:
«Και τώρα αμαρτάνουν περισσότερο και περισσότερο, και έκαναν για τον εαυτό τους χωνευτά από το ασήμι τους, είδωλα σύμφωνα με τη φαντασία τους, όλα αυτά είναι έργο τεχνιτών. Αυτοί λένε γι' αυτά: Οι άνθρωποι που θυσιάζουν ας φιλήσουν τα μοσχάρια.
Γι' αυτό, θα είναι σαν πρωινό σύννεφο και σαν δρόσος της αυγής που φεύγει σαν λεπτό άχυρο, που το φυσάει ο άνεμος από το αλώνι, και σαν καπνός από την καπνοδόχο.» (Ωσηέ 13: 2-3)
Οι Ισραηλίτες, παρά τις προειδοποιήσεις των προφητών τους επί αιώνες, συνέχιζαν ν’ αμαρτάνουν, βυθιζόμενοι όλο και περισσότερο στην πλάνη. Κατόπιν έρχεται η κρίση του προφήτη: θα εξαφανιστούν σαν σύννεφο και σαν καπνός!
Ας αναλογιστούν οι μελετητές της Βίβλου αν όλες αυτές οι προφητείες-κατάρες των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης εναντίον των Ισραηλιτών έχουν πραγματοποιηθεί στη μακραίωνη και ταραγμένη πορεία του εκλεκτού λαού. Ας αναρωτηθούν επίσης οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ποιες από τις θρησκευτικές πρακτικές τους είναι ειδωλολατρικές κι επομένως βδελύγματα στα μάτια του Θεού.
Στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές στην ειδωλολατρία είναι ελάχιστες, ενώ στα Ευαγγέλια δεν υπάρχουν καν. Περίεργο δε σας φαίνεται μέσα στη διδασκαλία του Ιησού να μην υπάρχει αναφορά και σαφής καταδίκη της ειδωλολατρίας; Ή μήπως πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι επιρρεπείς προς την ειδωλολατρία ομοεθνείς του ως δια μαγείας είχαν αποβάλει τις πρακτικές για τις οποίες τόσα είχαν γραφτεί από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης;
Ας δούμε τα σχετικά εδάφια που βρίσκονται στις Πράξεις των Αποστόλων και στην Αποκάλυψη:
«Και στα Λύστρα καθόταν κάποιος άνδρας αδύνατος στα πόδια, που ήταν χωλός από την κοιλιά της μητέρας του, ο οποίος ποτέ δεν είχε περπατήσει. Αυτός άκουγε τον Παύλο να μιλάει, ο οποίος, καθώς τον ατένισε, και βλέποντας ότι έχει πίστη για να σωθεί, είπε με δυνατή φωνή: Σήκω επάνω στα πόδια σου όρθιος. Και πηδούσε και περπατούσε.Και τα πλήθη, όταν είδαν αυτό που έκανε ο Παύλος, ύψωσαν τη φωνή τους, λέγοντας στη Λυκαονική γλώσσα: Οι θεοί, που ομοιώθηκαν με ανθρώπους, κατέβηκαν σε μας. Και ονόμαζαν τον μεν Βαρνάβα, Δία· τον δε Παύλο, Ερμή, επειδή αυτός ήταν ο αρχηγός του λόγου.
Και ο ιερέας του Δία, που ήταν μπροστά από την πόλη τους, έφερε ταύρους και στέμματα στις πύλες μαζί με το πλήθος, και ήθελε να προσφέρει θυσία.
Όταν, όμως το άκουσαν οι απόστολοι, ο Βαρνάβας και ο Παύλος, έσχισαν τα ιμάτιά τους, και πήδησαν στο μέσον του πλήθους κράζοντας και λέγοντας: Άνδρες, γιατί τα κάνετε αυτά; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντας σε σας να επιστρέψετε απ' αυτά τα μάταια στον ζωντανό Θεό, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα, και όλα όσα είναι μέσα σ' αυτά.» (Πράξεις 14: 8-15)
Το ανωτέρω περιστατικό συνέβη στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας, στην πόλη Λύστρα. «Οι θεοί που ομοιώθηκαν με ανθρώπους κατέβηκαν σ’ εμάς», αναφώνησαν οι Λυκαονοί όταν είδαν το θαύμα των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα! Και ήθελαν να τους προσφέρουν θυσίες! Τόσο βαθιά ριζωμένη ήταν η ειδωλολατρία στην ψυχή τους! Όμως οι άνθρωποι αυτοί ήταν εθνικοί και δεν είχαν ποτέ ακούσει για την εν πνεύματι και αληθεία λατρεία του Θεού. Δεν είχαν ανάμεσά τους προφήτες που να τους έχουν προειδοποιήσει εναντίον της ειδωλολατρίας, όπως είχε το Ισραήλ, και επομένως, ως κυνάρια, που τους είχε κάποτε αποκαλέσει ο Ιησούς, δεν είχαν την ίδια ευθύνη που είχαν τα τέκνα. Άλλωστε, όπως είχε γράψει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, «δεν γνώρισα την αμαρτία, παρά δια μέσου του νόμου· (…) επειδή, χωρίς τον νόμο, η αμαρτία είναι νεκρή.» (Προς Ρωμαίους 7: 7-8)
Ας δούμε τώρα τι λέει η Αποκάλυψη του Ιωάννου για την ειδωλολατρία:
«Έχω, όμως, λίγα εναντίον σου, επειδή αφήνεις τη γυναίκα, την Ιεζάβελ, που λέει τον εαυτό της προφήτισσα, να διδάσκει και να πλανά τους δούλους μου στο να πορνεύουν και να τρώνε ειδωλόθυτα. Και της έδωσα καιρό για να μετανοήσει από την πορνεία της και δεν μετανόησε.
Δες, εγώ τη βάζω σε κρεβάτι, κι αυτούς που μαζί της μοιχεύουν σε μεγάλη θλίψη, αν δεν μετανοήσουν από τα έργα τους. Και τα παιδιά της θα τα φονεύσω με θάνατο. Και όλες οι εκκλησίες θα γνωρίσουν ότι εγώ είμαι που ερευνώ νεφρά και καρδιές· και θα δώσω σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα σας.»
(Αποκάλυψη 2: 20-23)
Εδώ βλέπουμε αναβίωση του εκδικητικού πνεύματος των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Ξαφνικά, ο Θεός που δίδαξε ο Ιησούς, Θεός αγάπης που βρέχει επί δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, μετατρέπεται σε Θεό τιμωρό! Ποιο πνεύμα άραγε μιλούσε μέσω του Ιωάννη;
«Και σάλπισε ο έκτος άγγελος, και άκουσα μια φωνή από τα τέσσερα κέρατα του χρυσού θυσιαστηρίου, που είναι μπροστά στον Θεό, να λέει προς τον έκτο άγγελο, που είχε τη σάλπιγγα: Λύσε τους τέσσερις αγγέλους που είναι δεμένοι στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη.
Και λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι, που ήσαν ετοιμασμένοι για την ώρα και την ημέρα και τον μήνα και τον χρόνο, για να θανατώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. (…)
Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, που δεν θανατώθηκαν μ' αυτές τις πληγές, ούτε μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους, ώστε να μη προσκυνήσουν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα ασημένια και τα χάλκινα και τα πέτρινα και τα ξύλινα, που ούτε να βλέπουν μπορούν ούτε να ακούν ούτε να περπατούν· και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους ούτε από τις φαρμακείες τους ούτε από την πορνεία τους ούτε από τις κλοπές τους.» (Αποκάλυψη 9: 13-15, 20-21)
Ιδού και πάλι το εκδικητικό και ανελέητο πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης! Λύθηκαν, μας λέει ο Ιωάννης, οι τέσσερις άγγελοι που ήταν δεμένοι στον ποταμό Ευφράτη για να θανατώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων! Είναι περίεργο που ένα τέτοιο βιβλίο τρόμου και μίσους, όπως η Αποκάλυψη, είναι ενσωματωμένο στην Καινή Διαθήκη της αγάπης και της συγχώρησης! Το ότι η πλειοψηφία της ανθρωπότητας προσκυνάει τα δαιμόνια και τα είδωλα και τα έργα των χειρών τους είναι γεγονός. Όμως αυτή τη νοημοσύνη διαθέτουν οι άνθρωποι, αυτά κάνουν! Θα καταδικαστούν λόγω χαμηλής νοημοσύνης, κοινώς λόγω βλακείας, ή επειδή οι διεφθαρμένοι θρησκευτικοί τους ταγοί τους κράτησαν στο σκοτάδι;
«Και ήρθε ένας από τους επτά αγγέλους που είχαν τις επτά φιάλες, και μίλησε μαζί μου, λέγοντας σε μένα: Έλα, θα σου δείξω την κρίση της μεγάλης πόρνης, που κάθεται επάνω στα πολλά νερά· μαζί με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες της γης, και μέθυσαν αυτοί που κατοικούν στη γη από το κρασί της πορνείας της.» (Αποκάλυψη 17:1-2)
Ποια είναι η μεγάλη πόρνη της Αποκάλυψης με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες της γης; Πρόκειται για πνευματική πορνεία, ασφαλώς. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η μεγάλη πόρνη είναι οι οργανωμένες Εκκλησίες όλων των χριστιανικών δογμάτων. Αυτές συμπράττουν με τους βασιλιάδες της γης (κοσμική εξουσία) και καλύπτουν τα σκοτεινά έργα τους, αντί να τα ελέγχουν και να τα καταδικάζουν όπως έκαναν οι προφήτες.
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω…
