Η Βίβλος, εκτός των άλλων, είναι κι ένα βιβλίο προφητειών. Ποιος υποκινεί την προφητεία; Ο Θεός, κάποιο κατώτερο πνεύμα, ή ο ίδιος ο άνθρωπος; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα στο οποίο πρέπει ο καθένας που μελετάει Bιβλικές προφητείες να απαντήσει, και να το απαντήσει όχι συνολικά αλλά για κάθε προφητεία χωριστά.
Ο απόστολος Πέτρος μας δίνει μια απάντηση, που κατά την ταπεινή μου άποψη δεν αφορά όλες τις προφητείες:
«Ξέροντας πρώτα τούτο, ότι καμιά προφητεία της Γραφής δεν γίνεται από την προσωπική εξήγηση εκείνου που προφητεύει. Επειδή δεν ήρθε ποτέ προφητεία από θέλημα ανθρώπου, αλλά, οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, μίλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» (Β´ Πέτρου 1: 20-21)
Προσωπικά αδυνατώ να πιστέψω ότι όταν οι προφήτες προφήτευαν μακάβριες κατάρες είχαν οδηγηθεί από το Άγιο Πνεύμα. Αν αυτός είναι θεϊκός τρόπος για να μετανοήσει και να συνετιστεί ένας λαός τότε, εκτός που είναι βάρβαρος, είναι και άκρως αναποτελεσματικός, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία.
Τα επόμενα εδάφια δείχνουν την εσωτερική πάλη του αληθινού προφήτη, στην προκειμένη περίπτωση του Ιερεμία, καθώς δεν αντέχει να σιωπά αγνοώντας αυτά που συμβαίνουν γύρω του:
«Κύριε, με εξαπάτησες και εξαπατήθηκα• υπήρξες ισχυρότερος εναντίον μου, και υπερίσχυσες• έγινα χλευασμός όλη την ημέρα• όλοι με εμπαίζουν.
Επειδή, αφού άνοιξα το στόμα, βοώ, φωνάζω βία και αρπαγή• γι' αυτό, ο λόγος του Κυρίου έγινε σε μένα για ονειδισμό και για χλευασμό όλη την ημέρα.
Και είπα: Δεν θα αναφέρω γι' αυτόν ούτε θα μιλήσω πλέον στο όνομά του.
Όμως, ο λόγος του ήταν στην καρδιά μου σαν φωτιά που έκαιγε, περικλεισμένη μέσα στα κόκαλά μου, και απόκαμα να χαλινώνω τον εαυτό μου, και δεν μπορούσα πλέον.» (Ιερεμίας 20: 7-9)
Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο Θεός δεν εξαπατά κανένα. Είναι Φως και Αλήθεια.
Πάντως ο ονειδισμός και ο χλευασμός είναι η μοίρα του προφήτη. Η καρδιά του καίγεται από το λόγο του Θεού που είναι περικλεισμένος στα κόκαλά του, λόγο ειρήνης και δικαιοσύνης, λόγο αγάπης και αλήθειας. Ο προφήτης δεν αντέχει να μη μιλήσει, αν και γνωρίζει ότι όλοι θα τον εμπαίξουν. Δε μπορεί να συγκρατήσει την οργή του για την αδικία και την εκμετάλλευση, για τις απάτες των ανθρώπων και τα μίση.
Όταν προσωρινά αποφασίζει να μην ξαναμιλήσει για λογαριασμό του Θεού, όπως έκανε ο Ιερεμίας, αυτό δεν το αντέχει για πολύ. Είναι εκπρόσωπος του Κυρίου κι αυτό το γνωρίζει πέρα από κάθε αμφιβολία. Ο λόγος του Θεού δε μπορεί αλλιώς να γίνει γνωστός στους ανθρώπους παρά μόνο μέσω των προφητών του. Εκείνοι είναι το "στόμα" του, όντας ταυτισμένοι με τη θεότητα, και υποφέρουν τόσο για το κακό που βλέπουν να θριαμβεύει γύρω τους ώστε δεν αντέχουν να μην το κατακεραυνώσουν δημόσια.
Οι αληθινοί προφήτες δε βρίσκουν γαλήνη μέσα τους με το να σιωπούν. Υπάρχουν μόνο για να μιλάνε εν ονόματι του Θεού. Αλλιώς είναι ζωντανοί νεκροί. Τώρα, το αν η καταδίκη της αμαρτίας θα συνοδευτεί από κατάρες είναι δική τους απόφαση και δεν πιστεύω ότι έχουν τέτοια δικαιοδοσία και δικαίωμα.
Ο προφήτης πρέπει να μιλάει το λόγο της Αλήθειας χωρίς να αγωνιά για το αποτέλεσμα. Οφείλει να καταγγέλλει την αμαρτία, είτε τον ακούσουν είτε όχι. Αυτή είναι η αποστολή του:
«Και μου είπε: Υιέ ανθρώπου, στάσου στα πόδια σου και θα σου μιλήσω. Και καθώς μου μίλησε, μπήκε μέσα μου το πνεύμα και με έστησε στα πόδια μου, και άκουσα αυτόν που μου μιλούσε. Και μου είπε: Υιέ ανθρώπου, εγώ σε εξαποστέλλω προς τους υιούς Ισραήλ, σε λαό αποστάτη που με πίκρανε. Αυτοί και οι πατέρες τους στάθηκαν εναντίον μου παραβάτες μέχρι τούτη τη σημερινή ημέρα. Και είναι υιοί σκληροτράχηλοι και σκληρόκαρδοι. Εγώ σε στέλνω σ' αυτούς, και θα τους πεις: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός, είτε ακούσουν είτε απειθήσουν, επειδή είναι οίκος αποστάτης, θα γνωρίσουν όμως ότι στάθηκε ανάμεσά τους προφήτης.
Κι εσύ, υιέ ανθρώπου, μη φοβηθείς απ' αυτούς, και μη δειλιάσεις από τα λόγια τους, επειδή μαζί σου είναι αγκάθια και σκόλοπες, και κατοικείς ανάμεσα σε σκορπιούς. Μη φοβηθείς από τα λόγια τους, και μην τρομάξεις από το πρόσωπό τους, επειδή είναι οίκος αποστάτης. Και θα μιλήσεις σ' αυτούς τα λόγια μου, είτε ακούσουν είτε απειθήσουν• επειδή είναι αποστάτες.
Εσύ, όμως, υιέ ανθρώπου, άκου αυτό που σου μιλάω εγώ• να μη γίνεις αποστάτης, όπως ο αποστάτης οίκος• άνοιξε το στόμα σου, και φάε τούτο που εγώ δίνω σε σένα. Και είδα, και ξάφνου ένα χέρι απλωμένο προς εμένα, και πρόσεξα σ' αυτό ήταν ένας τόμος βιβλίου.» (Ιεζεκιήλ 2: 1-9)
Πολύ παραστατική η όραση αυτή του Ιεζεκιήλ. Και φυσικά, όπως όλα τα θεϊκά οράματα και μηνύματα, είναι αλληγορική. Ο λόγος του Θεού ήταν ένας τόμος βιβλίου που ο προφήτης έπρεπε να "φάει" και να χωνέψει καλά. Ο «βλέπων» οφείλει να διαθέσει χρόνο και να διαλογιστεί πάνω στο λόγο της Αλήθειας, ζητώντας σοφία ως προς το τι θα πει και πώς θα το πει. Δεν πρέπει να σύρεται από την παρόρμηση της αποστολής του, αλλά να προσπαθεί να ξεχωρίζει το άχυρο της δικής του φαντασίας και προκατάληψης από το σιτάρι του λόγου του Θεού. Και πάντως πρέπει να μιλήσει στους αποστάτες και να τους προειδοποιήσει για τις συνέπειες της αμαρτίας, είτε τον ακούσουν είτε απειθήσουν.
Δυστυχώς, όμως, οι προφήτες συχνά μπέρδεψαν το ρόλο και την αποστολή τους, άφησαν τα συναισθήματα οργής να κυριαρχήσουν μέσα τους, και εξαπέλυσαν κατάρες μαζί με το λόγο του Θεού. Ας δούμε τι είπε ο Μωυσής:
«Αυτά είναι τα λόγια της Διαθήκης που ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή να κάνει προς τους υιούς Ισραήλ στη γη του Μωάβ, εκτός από τη Διαθήκη που έκανε σ' αυτούς στο Χωρήβ. (…)
Για να μην είναι ανάμεσά σας άνδρας ή γυναίκα ή συγγένεια ή φυλή, των οποίων η καρδιά να παρεκκλίνει σήμερα από τον Κύριο τον Θεό μας, για να πάει να λατρεύσει τους θεούς εκείνων των εθνών• για να μην είναι ανάμεσά σας ρίζα, που αναδίδει χολή και πικρία• και όταν ακούει τα λόγια αυτού του όρκου να μακαρίζει τον εαυτό του στην καρδιά του, λέγοντας: Εγώ θα έχω ειρήνη, αν και περπατάω στην αποπλάνηση της καρδιάς μου, προσθέτοντας μέθη στη δίψα.
Ο Κύριος δεν θα τον σπλαχνιστεί, αλλά τότε η οργή του Κυρίου και ο ζήλος του θα εξαφθούν ενάντια σ' εκείνον τον άνθρωπο. Και όλες οι κατάρες που είναι γραμμένες σ' αυτό το βιβλίο θα πέσουν επάνω του, και ο Κύριος θα εξαλείψει το όνομά του κάτω από τον ουρανό.» (Δευτερονόμιο 29: 1, 18-20)
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο ουράνιος Πατέρας όλων των ανθρώπων – απρόσωπη θεότητα, φυσικά – που ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί δικαίους και αδίκους και βρέχει επί πονηρούς και αγαθούς, ζήτησε από το Μωυσή να φτιάξει μια Διαθήκη με το λαό του Ισραήλ γεμάτη με κατάρες. Βεβαίως το χρέος που επωμίζεται οικειοθελώς ο προφήτης είναι να προειδοποιεί το λαό για το καλό και το κακό, και να τον ενημερώνει για το πόσο οδυνηρές είναι οι συνέπειες της επιλογής του κακού, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να προσδιορίζει κατά την κρίση του ποιες θα είναι οι αυτές συνέπειες, εξαπολύοντας συγκεκριμένες κατάρες.
Προφανώς ο Μωυσής και οι άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης που εκστόμισαν κατάρες κατά του εκλεκτού λαού είχαν λανθασμένη αντίληψη περί του Θεού και απέδωσαν σ’ εκείνον τις δικές τους ανθρώπινες επιθυμίες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλο πνεύμα, ίσως τον εκδικητικό Πρίγκιπα του Ισραήλ, που ενίοτε κατελάμβανε τους προφήτες. Αντί ν’ αφήσουν τον κυρίαρχο νόμο της ανταπόδοσης, ή αλλιώς, της σποράς και του θερισμού, που λειτουργεί αενάως μέσα στο Σύμπαν, να φέρει στον καιρό του τον ανάλογο καρπό κατά τα έργα των ανθρώπων, ήθελαν να τον υποβοηθήσουν με τις κατάρες τους ώστε να συντομεύσουν και να επιτείνουν την ανταπόδοση, δηλαδή την τιμωρία.
Τι κρίμα που ο υπερβολικός ζήλος των προφητών να μεταμορφώσουν σώνει και καλά τον Ισραήλ σε εκλεκτό λαό του Θεού τους παρέσυρε σε φραστική βαρβαρότητα! Τα καταστρεπτικά αποτελέσματα αυτών των κατάρων είναι γνωστά σε όλους.
Για ν’ αντιληφθείτε τον παραλογισμό, φανταστείτε μια πολυμελή οικογένεια όπου ένας γιος αφοσιώθηκε στο Θεό και ανέπτυξε ψυχικές ικανότητες, ενώ τ’ άλλα αδέλφια του ήταν επιρρεπείς στην αμαρτία. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε αν στο ζήλο του να στρέψει τ’ αδέλφια του στο δρόμο του Θεού εξαπέλυε εναντίον τους όλες τις κατάρες που κατασκευάστηκαν στην κόλαση για να τους τρομοκρατήσει; Μήπως θα σας θύμιζε μανιακό; Κι όμως, ο Χριστιανός που πιστεύει ότι όοοολη η Βίβλος είναι ο "λόγος του Θεού" αποδέχεται και τις μακάβριες κατάρες των προφητών ως θεόπνευστες. Σε αυτόν λέω: άπαγε της βλασφημίας!
Μερικοί που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ισχυρίζονται ότι οι προφήτες απλά προβλέπουν και περιγράφουν τα δεινά που θα επιπέσουν πάνω στους αμαρτωλούς κι ότι δεν τα προκαλούν με τις κατάρες τους. Ακόμη κι αν έτσι είχε το πράγμα, ο ρόλος του προφήτη είναι ν’ αποτρέψει τον όλεθρο που βλέπει να έρχεται και όχι να τον επισπεύσει και επαληθεύσει με τις κατάρες του. Υπάρχει και σχετικό εδάφιο που το επιβεβαιώνει:
«Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες, που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους, και δεν έχουν δει καμία όραση!
Ισραήλ, οι προφήτες σου είναι σαν τις αλεπούδες στις ερήμους. Δεν έχετε ανέβει στις χαλάστρες ούτε έχετε ανεγείρει περιφράγματα υπέρ του οίκου Ισραήλ, για να σταθεί στη μάχη, την ημέρα του Κυρίου.» (Ιεζεκιήλ 13: 3-5)
Ιδού λοιπόν τι θέλει ο Θεός από τους προφήτες: ν’ ανέβουν στις χαλάστρες και να χτίσουν περιφράγματα με την ακατάπαυστη και ένθερμη προσευχή τους ώστε ν’ αποτρέψουν τις συνέπειες των αμαρτιών τους κατά την ημέρα της κρίσης, δηλαδή του θερισμού των καρπών των πράξεών τους.
Έχουν αυτή τη δυνατότητα οι προφήτες; Βεβαίως την έχουν! Να τι είπε ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη: «Σας διαβεβαιώνω: Όσα αν δέσετε επάνω στη γη, θα είναι δεμένα στον ουρανό• και όσα αν λύσετε επάνω στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό.» (Κατά Ματθαίον 18:18)
Ώστε οι αληθινοί προφήτες έχουν τη δύναμη ακόμη και να λύσουν (ελευθερώσουν) τους ανθρώπους από τις συνέπειες των αμαρτιών τους που καταγράφονται στο πνευματικό πεδίο (στον "ουρανό") ώστε να μην υλοποιηθούν στον υλικό κόσμο (στη γη). Πώς; Με την ευλογία, τη μεσολαβητική προσευχή και τη συγχώρηση. Και δυστυχώς έχουν τη δύναμη να δέσουν (καταδικάσουν) ανθρώπους με κατάρες, μόνο που τέτοιες ενέργειες δεν είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, δηλαδή το πνεύμα της αγάπης, και πάντως έχουν ολέθριες συνέπειες και στους ίδιους τους προφήτες.
Είναι τραγικό που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άνθρωποι έχουν παραδοθεί στο να "δένουν" συμφορές πάνω στη γη μέσω των απερίτμητων χειλιών τους, των αρνητικών σκέψεων, των καταστρεπτικών οραμάτων και των αχαλίνωτων φόβων. Οι Χριστιανοί, π.χ., έχουν δέσει τη γη με τη δοξασία ότι ο Θεός καταράστηκε το ανθρώπινο γένος λόγω του λεγόμενου προπατορικού αμαρτήματος. Παρατηρώντας τη μίζερη κατάσταση του κόσμου, τόσο σήμερα όσο και δια μέσου της ιστορίας, τείνουμε να παραδεχτούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους συμπεριφερόμενοι περισσότερο ως καταραμένοι παρά ως ευλογημένοι. Έχουμε να κάνουμε με αυτοεπαληθευόμενη προφητεία. Κάποιος την έγραψε, εκατομμύρια την πίστεψαν και το ολέθριο αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.
Επομένως πρέπει να λύσουμε την ανθρωπότητα από την κατάρα του δήθεν προπατορικού αμαρτήματος. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τον Αρμαγεδδώνα, το καταστροφικό όραμα που είδε ο Ιωάννης στην Πάτμο πριν από δεκαεννέα και πλέον αιώνες (Αποκάλυψη 16: 16-21). Φαίνεται ότι ο Ιωάννης κατελήφθη από το ίδιο πνεύμα που είχε μιλήσει μέσω του προφήτη Ιωήλ στην Παλαιά Διαθήκη (Ιωήλ 3: 1-3).
Δυστυχώς όμως η Χριστιανική Δύση υποφέρει από "αρμαγεδδονολαγνεία". Γράφει βιβλία και αναλύσεις για τον Αρμαγεδδώνα, στήνει σενάρια, γυρίζει ταινίες με ανάλογο μακάβριο περιεχόμενο, θέτει κάθε τόσο ημερομηνίες που θα συντελεστεί η μεγάλη σφαγή, και κάνει ό,τι άλλο μπορεί για να διευκολύνει την υλοποίηση του οράματος του Ιωάννη. Και βέβαια, ό,τι δέσουν οι άνθρωποι επί της γης, ο ουρανός δεν θα φέρει αντίρρηση, σύμφωνα με τη ρήση του Ιησού. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να λύσει η ανθρωπότητα τον εαυτό της από τα δεσμά του Αρμαγεδδώνα και να διαψεύσει την όραση του Ιωάννη. Οι άνθρωποι και μπορούν και έχουν χρέος να τη διαψεύσουν, διότι ο Θεός δεν έχει καμία ευχαρίστηση στις συμφορές των ανθρώπων. Απεναντίας συμπάσχει με τα πλάσματά του:
«Απορρίψτε από σας όλες τις ανομίες σας, που ανομήσατε σε μένα, και κάντε για τον εαυτό σας νέα καρδιά και νέο πνεύμα• γιατί να πεθάνετε, οίκος Ισραήλ;
Επειδή εγώ δεν θέλω τον θάνατο αυτού που πεθαίνει, λέει ο Κύριος ο Θεός• γι' αυτό επιστρέψτε, και ζήστε.» (Εζεκιήλ 18: 31-32)
Ας δούμε τώρα τι λέει η Βίβλος για τους ψευδοπροφήτες.
«Και έγινε σε μένα λόγος του Κυρίου, λέγοντας:
Υιέ ανθρώπου, προφήτευσε ενάντια στους προφήτες του Ισραήλ που προφητεύουν, και πες σ' αυτούς που προφητεύουν από τη δική τους καρδιά: Ακούστε τον λόγο του Κυρίου.
Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους και δεν έχουν δει καμία όραση! (…)
Είδαν ματαιότητες και αναληθείς μαντείες, που λένε: "Ο Κύριος λέει", ενώ ο Κύριος δεν τους έχει αποστείλει• Και έκαναν τους ανθρώπους να ελπίζουν ότι ο λόγος τους θα εκπληρωνόταν.
Είδατε μάταιες οράσεις και μιλήσατε αναληθείς μαντείες, και λέτε: Ο Κύριος είπε, ενώ εγώ δεν μίλησα.
Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Επειδή μιλήσατε ματαιότητες και είδατε ψέματα, γι' αυτό, δέστε, εγώ είμαι εναντίον σας, λέει ο Κύριος ο Θεός.
Και το χέρι μου θα είναι ενάντια στους προφήτες, αυτούς που βλέπουν ματαιότητες και που μαντεύουν ψέματα• (…). » (Ιεζεκιήλ 13: 1-3, 6-9)
Ώστε υπάρχουν και ψευδοπροφήτες που βλέπουν μάταιες οράσεις και προφητεύουν ψέματα εν ονόματι του Κυρίου. Ο μελετητής της Βίβλου καλείται να διακρίνει μεταξύ του αληθινού προφήτη και του ψευδοπροφήτη. Και πάντως ακόμη και μεγάλοι προφήτες μπορούν να πέσουν σε πλάνη.
Ωατόσο ο ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων προφητών και ψευδοπροφητών είναι συνηθισμένος στην Παλαιά Διαθήκη. Στα ανωτέρω εδάφια ο Ιεζεκιήλ προφέρει αμείλικτα ουαί εναντίον εκείνων που προφητεύουν ψεύδη ακολουθώντας τις δικές τους επιθυμίες.
Ακόμη ένας μεγάλος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιερεμίας, ήταν αμείλικτος εναντίον των ψευδοπροφητών:
«Και ο Κύριος μου είπε: Οι προφήτες προφητεύουν αναληθή πράγματα στο όνομά μου• δεν τους έστειλα εγώ ούτε τους πρόσταξα ούτε μίλησα σ' αυτούς. Αυτοί προφητεύουν σε σας ψεύτικη όραση, και μαντεία, και ματαιότητα, και τη δολιότητα της καρδιάς τους.
Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος για τους προφήτες, που προφητεύουν στο όνομά μου ενώ δεν τους έστειλα εγώ, αλλά αυτοί λένε, "Μάχαιρα και πείνα δεν θα υπάρχει σ' αυτό τον τόπο": Με μάχαιρα και με πείνα θα αφανιστούν εκείνοι οι προφήτες.
Ο δε λαός στους οποίους αυτοί προφητεύουν, θα είναι πεταμένοι στους δρόμους της Ιερουσαλήμ από πείνα και μάχαιρα• και δεν θα υπάρχει εκείνος που θα τους θάβει, τις γυναίκες τους, και τους γιους τους, και τις θυγατέρες τους. Και θα ξεχύνω επάνω τους την κακία τους.» (Ιερεμίας 14: 14-15)
Εδώ έχουμε μια ακόμη αντιπαράθεση προφητών: οι μικρότεροι προφήτες προφήτευαν ειρήνη και ευημερία για το λαό, ενώ ο Ιερεμίας προφήτευε μάχαιρα και πείνα ως τιμωρία για τις αμαρτίες τους. Κατά την άποψή μου, και οι δυο πλευρές προφήτευαν τις δικές τους επιθυμίες ερήμην του Θεού. Θα υπερίσχυε η προφητεία του προφήτη με τις ισχυρότερες ψυχικές δυνάμεις και τη μεγαλύτερη δύναμη του λόγου, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Ιερεμίας.
Δυστυχώς ακόμη και οι μεγάλοι προφήτες χρησιμοποιούσαν το όνομα του Θεού για να προκαλέσουν με το λόγο τους θάνατο στους ασεβείς. Στα επόμενα εδάφια έχουμε τον προφήτη Ηλία να προκαλεί το θάνατο του Οχοζία, βασιλιά του Ισραήλ, υλοποιώντας υποτίθεται εντολή του Θεού:
«Και ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Ηλία: Κατέβα μαζί του• μη φοβηθείς απ' αυτόν. Και σηκώθηκε, και κατέβηκε μαζί του προς τον βασιλιά.
Και του είπε: Έτσι λέει ο Κύριος: Επειδή έστειλες μηνυτές να ρωτήσουν τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό της Ακκαρών, σαν να μη υπήρχε Θεός στον Ισραήλ για να ζητήσεις τον λόγο του, γι' αυτό δεν θα κατέβεις από το κρεβάτι σου στο οποίο ανέβηκες, αλλά οπωσδήποτε θα πεθάνεις.
Και πέθανε, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, που μίλησε ο Ηλίας• (…).» (Β´ Βασιλέων 1: 15-17)
Άραγε ποιος "Κύριος" ήταν αυτός που μίλησε μέσω του προφήτη Ηλία; Πάντως όχι ο Δημιουργός του Σύμπαντος, που ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί δικαίους και αδίκους. Δυστυχώς οι προφήτες-μάγοι της Παλαιάς Διαθήκης παρέβαιναν συστηματικά την εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις», εν ονόματι του Θεού! Μιλάμε για σχιζοφρένεια. Προκαλεί θλίψη που δισεκατομμύρια Χριστιανών πιστεύουν ότι «πάσα Γραφή θεόπνευστη» και ότι όλες οι πράξεις των προφητών υπαγορεύθηκαν από το Θεό τον ίδιο.
Σχετικά με τις δήθεν θεόπνευστες κατάρες των προφητών εναντίον βασιλέων ή ολόκληρου του λαού του Ισραήλ όταν παρέκκλιναν από το Νόμο του Κυρίου, υπάρχει μια κωμικοτραγική ρήση στη Βίβλο που τις γυρίζει πάνω τους, δηλαδή πάνω στους προφήτες που τις έριξαν. Ο Ιεχωβά υποτίθεται ότι είπε στους Πατριάρχες: «Θα ευλογήσω τους ευλογούντας σε και θα καταραστώ τους καταρωμένους σε», εννοώντας ολόκληρο το λαό του Ισραήλ.
Το "θεόπνευστο" πακέτο το βρίσκουμε πρώτα στη Γένεση:
«Και ο Κύριος είπε στον Άβραμ: Βγες έξω από τη γη σου, και από τη συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου δείξω.
Και θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος• και θα σε ευλογήσω, και θα μεγαλύνω το όνομά σου• και θα είσαι για ευλογία•
Και θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν, και θα καταραστώ εκείνους που σε καταριούνται• και μέσα από σένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης.» (Γένεσις 12: 1-3)
Παρόμοιο πακέτο βρίσκουμε στους Αριθμούς:
«Και βλέποντας ο Βαλαάμ, ότι ήταν αρεστό μπροστά στον Κύριο να ευλογήσει τον Ισραήλ, δεν πήγε, καθώς άλλοτε, να ζητήσει μαντείες, αλλά έστησε το πρόσωπό του προς την έρημο.
Και ο Βαλαάμ σήκωσε τα μάτια του ψηλά, και είδε τον Ισραήλ κατασκηνωμένον, σύμφωνα με τις φυλές τους• και ήρθε επάνω του το πνεύμα του Θεού. Και καθώς άρχισε την παραβολή του, είπε:
(…) Ευλογημένος εκείνος που σε ευλογεί και καταραμένος εκείνος που σε καταριέται.» (Αριθμοί 24: 1-3α, 9β)
Τώρα αν αυτά έχουν βάση και επαληθεύονται, τότε όλοι οι προφήτες που καταράστηκαν τον εκλεκτό λαό είναι καταραμένοι από το Θεό ακριβώς επειδή τον καταράστηκαν με εντολή, υποτίθεται του Θεού, για να τον τιμωρήσουν για τις αμαρτίες του! Πρόκειται για Βιβλική σχιζοφρένεια!
Είναι, λοιπόν, ν’ αναρωτιόμαστε γιατί με θεμέλιο μια τέτοια "Αγία Γραφή" γεμάτη από κατάρες των προφητών η Χριστιανική Δύση βρίσκεται ακόμη σε απύθμενο πνευματικό σκοτάδι και η βαρβαρότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της;
Αναφορά σε ψευδοπροφήτες που ισχυρίζονται ότι μέσω αυτών μιλάει ο Θεός έχουμε και στην Καινή Διαθήκη:
«Αγαπητοί, μην πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό• επειδή πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν βγει στον κόσμο.» (Α´ Ιωάννου 4: 1)
Πώς όμως θα ξεχωρίσει κανείς τον αληθινό προφήτη από τον ψευδοπροφήτη; Την απάντηση τη δίνει ο Ιησούς:
«Προσέχετε δε από τους ψευδοπροφήτες, που έρχονται σε σας με ενδύματα προβάτων, από μέσα όμως είναι αρπακτικοί λύκοι.
Από τους καρπούς θα γνωρίσετε αυτούς• μήπως μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από τριβόλια;
Έτσι, κάθε καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς• ενώ το σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς.
Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς.
Κάθε δέντρο που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά.
Επομένως, από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε.
Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε• αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς.
Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα;
Και, τότε, θα ομολογήσω σ' αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα• φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία.» (Κατά Ματθαίον 7: 15-23)
Να λοιπόν ένας ασφαλής τρόπος για να διακρίνει κανείς τους ψευδοπροφήτες: από τους καρπούς. Μήπως ο προφήτης που καταριέται παράγει γλυκό καρπό; Μήπως ο θάνατος που προήλθε από κατάρα προφήτη είναι ευλογία; Έχει σοβαρό πρόβλημα νοημοσύνης όποιος υποστηρίξει κάτι τέτοιο.
Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ποιοι είναι οι καλοί καρποί που φυσιολογικά παράγει ο άνθρωπος του Θεού και κυρίως ο αληθινός προφήτης; Την απάντηση μας τη δίνει ο Απόστολος Παύλος:
«Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια.» (Προς Γαλάτας 5: 22)
Προφανώς ο προφήτης εκείνος που, έστω από ζήλο προς το Θεό, δε μπορεί να συγκρατήσει την οργή του και ξεσπάει σε κατάρες εναντίον των συνανθρώπων του, δεν παράγει καρπό αγάπης, καλοσύνης, ειρήνης, αγαθοσύνης και πραότητας και επομένως είναι ψευδοπροφήτης. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα από το προηγούμενο εδάφιο αλλά και από την κοινή λογική.
Το να έχει κάποιος δύναμη στο λόγο του, το να προφητεύει και να υλοποιείται η ρήση του, δεν τον κάνει αυτόματα και προφήτη του Θεού. Και οι μαύροι μάγοι και μάγισσες έχουν τέτοια δύναμη. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι είναι ώρα τόσο οι αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί όσο και οι Εβραίοι να λύσουν τα δεσμά τους από τις κατάρες των προφητών και να τις διαγράψουν από τα ιερά βιβλία τους.
Ο απόστολος Πέτρος μας δίνει μια απάντηση, που κατά την ταπεινή μου άποψη δεν αφορά όλες τις προφητείες:
«Ξέροντας πρώτα τούτο, ότι καμιά προφητεία της Γραφής δεν γίνεται από την προσωπική εξήγηση εκείνου που προφητεύει. Επειδή δεν ήρθε ποτέ προφητεία από θέλημα ανθρώπου, αλλά, οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, μίλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» (Β´ Πέτρου 1: 20-21)
Προσωπικά αδυνατώ να πιστέψω ότι όταν οι προφήτες προφήτευαν μακάβριες κατάρες είχαν οδηγηθεί από το Άγιο Πνεύμα. Αν αυτός είναι θεϊκός τρόπος για να μετανοήσει και να συνετιστεί ένας λαός τότε, εκτός που είναι βάρβαρος, είναι και άκρως αναποτελεσματικός, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία.
Τα επόμενα εδάφια δείχνουν την εσωτερική πάλη του αληθινού προφήτη, στην προκειμένη περίπτωση του Ιερεμία, καθώς δεν αντέχει να σιωπά αγνοώντας αυτά που συμβαίνουν γύρω του:
«Κύριε, με εξαπάτησες και εξαπατήθηκα• υπήρξες ισχυρότερος εναντίον μου, και υπερίσχυσες• έγινα χλευασμός όλη την ημέρα• όλοι με εμπαίζουν.
Επειδή, αφού άνοιξα το στόμα, βοώ, φωνάζω βία και αρπαγή• γι' αυτό, ο λόγος του Κυρίου έγινε σε μένα για ονειδισμό και για χλευασμό όλη την ημέρα.
Και είπα: Δεν θα αναφέρω γι' αυτόν ούτε θα μιλήσω πλέον στο όνομά του.
Όμως, ο λόγος του ήταν στην καρδιά μου σαν φωτιά που έκαιγε, περικλεισμένη μέσα στα κόκαλά μου, και απόκαμα να χαλινώνω τον εαυτό μου, και δεν μπορούσα πλέον.» (Ιερεμίας 20: 7-9)
Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο Θεός δεν εξαπατά κανένα. Είναι Φως και Αλήθεια.
Πάντως ο ονειδισμός και ο χλευασμός είναι η μοίρα του προφήτη. Η καρδιά του καίγεται από το λόγο του Θεού που είναι περικλεισμένος στα κόκαλά του, λόγο ειρήνης και δικαιοσύνης, λόγο αγάπης και αλήθειας. Ο προφήτης δεν αντέχει να μη μιλήσει, αν και γνωρίζει ότι όλοι θα τον εμπαίξουν. Δε μπορεί να συγκρατήσει την οργή του για την αδικία και την εκμετάλλευση, για τις απάτες των ανθρώπων και τα μίση.
Όταν προσωρινά αποφασίζει να μην ξαναμιλήσει για λογαριασμό του Θεού, όπως έκανε ο Ιερεμίας, αυτό δεν το αντέχει για πολύ. Είναι εκπρόσωπος του Κυρίου κι αυτό το γνωρίζει πέρα από κάθε αμφιβολία. Ο λόγος του Θεού δε μπορεί αλλιώς να γίνει γνωστός στους ανθρώπους παρά μόνο μέσω των προφητών του. Εκείνοι είναι το "στόμα" του, όντας ταυτισμένοι με τη θεότητα, και υποφέρουν τόσο για το κακό που βλέπουν να θριαμβεύει γύρω τους ώστε δεν αντέχουν να μην το κατακεραυνώσουν δημόσια.
Οι αληθινοί προφήτες δε βρίσκουν γαλήνη μέσα τους με το να σιωπούν. Υπάρχουν μόνο για να μιλάνε εν ονόματι του Θεού. Αλλιώς είναι ζωντανοί νεκροί. Τώρα, το αν η καταδίκη της αμαρτίας θα συνοδευτεί από κατάρες είναι δική τους απόφαση και δεν πιστεύω ότι έχουν τέτοια δικαιοδοσία και δικαίωμα.
Ο προφήτης πρέπει να μιλάει το λόγο της Αλήθειας χωρίς να αγωνιά για το αποτέλεσμα. Οφείλει να καταγγέλλει την αμαρτία, είτε τον ακούσουν είτε όχι. Αυτή είναι η αποστολή του:
«Και μου είπε: Υιέ ανθρώπου, στάσου στα πόδια σου και θα σου μιλήσω. Και καθώς μου μίλησε, μπήκε μέσα μου το πνεύμα και με έστησε στα πόδια μου, και άκουσα αυτόν που μου μιλούσε. Και μου είπε: Υιέ ανθρώπου, εγώ σε εξαποστέλλω προς τους υιούς Ισραήλ, σε λαό αποστάτη που με πίκρανε. Αυτοί και οι πατέρες τους στάθηκαν εναντίον μου παραβάτες μέχρι τούτη τη σημερινή ημέρα. Και είναι υιοί σκληροτράχηλοι και σκληρόκαρδοι. Εγώ σε στέλνω σ' αυτούς, και θα τους πεις: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός, είτε ακούσουν είτε απειθήσουν, επειδή είναι οίκος αποστάτης, θα γνωρίσουν όμως ότι στάθηκε ανάμεσά τους προφήτης.
Κι εσύ, υιέ ανθρώπου, μη φοβηθείς απ' αυτούς, και μη δειλιάσεις από τα λόγια τους, επειδή μαζί σου είναι αγκάθια και σκόλοπες, και κατοικείς ανάμεσα σε σκορπιούς. Μη φοβηθείς από τα λόγια τους, και μην τρομάξεις από το πρόσωπό τους, επειδή είναι οίκος αποστάτης. Και θα μιλήσεις σ' αυτούς τα λόγια μου, είτε ακούσουν είτε απειθήσουν• επειδή είναι αποστάτες.
Εσύ, όμως, υιέ ανθρώπου, άκου αυτό που σου μιλάω εγώ• να μη γίνεις αποστάτης, όπως ο αποστάτης οίκος• άνοιξε το στόμα σου, και φάε τούτο που εγώ δίνω σε σένα. Και είδα, και ξάφνου ένα χέρι απλωμένο προς εμένα, και πρόσεξα σ' αυτό ήταν ένας τόμος βιβλίου.» (Ιεζεκιήλ 2: 1-9)
Πολύ παραστατική η όραση αυτή του Ιεζεκιήλ. Και φυσικά, όπως όλα τα θεϊκά οράματα και μηνύματα, είναι αλληγορική. Ο λόγος του Θεού ήταν ένας τόμος βιβλίου που ο προφήτης έπρεπε να "φάει" και να χωνέψει καλά. Ο «βλέπων» οφείλει να διαθέσει χρόνο και να διαλογιστεί πάνω στο λόγο της Αλήθειας, ζητώντας σοφία ως προς το τι θα πει και πώς θα το πει. Δεν πρέπει να σύρεται από την παρόρμηση της αποστολής του, αλλά να προσπαθεί να ξεχωρίζει το άχυρο της δικής του φαντασίας και προκατάληψης από το σιτάρι του λόγου του Θεού. Και πάντως πρέπει να μιλήσει στους αποστάτες και να τους προειδοποιήσει για τις συνέπειες της αμαρτίας, είτε τον ακούσουν είτε απειθήσουν.
Δυστυχώς, όμως, οι προφήτες συχνά μπέρδεψαν το ρόλο και την αποστολή τους, άφησαν τα συναισθήματα οργής να κυριαρχήσουν μέσα τους, και εξαπέλυσαν κατάρες μαζί με το λόγο του Θεού. Ας δούμε τι είπε ο Μωυσής:
«Αυτά είναι τα λόγια της Διαθήκης που ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή να κάνει προς τους υιούς Ισραήλ στη γη του Μωάβ, εκτός από τη Διαθήκη που έκανε σ' αυτούς στο Χωρήβ. (…)
Για να μην είναι ανάμεσά σας άνδρας ή γυναίκα ή συγγένεια ή φυλή, των οποίων η καρδιά να παρεκκλίνει σήμερα από τον Κύριο τον Θεό μας, για να πάει να λατρεύσει τους θεούς εκείνων των εθνών• για να μην είναι ανάμεσά σας ρίζα, που αναδίδει χολή και πικρία• και όταν ακούει τα λόγια αυτού του όρκου να μακαρίζει τον εαυτό του στην καρδιά του, λέγοντας: Εγώ θα έχω ειρήνη, αν και περπατάω στην αποπλάνηση της καρδιάς μου, προσθέτοντας μέθη στη δίψα.
Ο Κύριος δεν θα τον σπλαχνιστεί, αλλά τότε η οργή του Κυρίου και ο ζήλος του θα εξαφθούν ενάντια σ' εκείνον τον άνθρωπο. Και όλες οι κατάρες που είναι γραμμένες σ' αυτό το βιβλίο θα πέσουν επάνω του, και ο Κύριος θα εξαλείψει το όνομά του κάτω από τον ουρανό.» (Δευτερονόμιο 29: 1, 18-20)
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο ουράνιος Πατέρας όλων των ανθρώπων – απρόσωπη θεότητα, φυσικά – που ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί δικαίους και αδίκους και βρέχει επί πονηρούς και αγαθούς, ζήτησε από το Μωυσή να φτιάξει μια Διαθήκη με το λαό του Ισραήλ γεμάτη με κατάρες. Βεβαίως το χρέος που επωμίζεται οικειοθελώς ο προφήτης είναι να προειδοποιεί το λαό για το καλό και το κακό, και να τον ενημερώνει για το πόσο οδυνηρές είναι οι συνέπειες της επιλογής του κακού, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να προσδιορίζει κατά την κρίση του ποιες θα είναι οι αυτές συνέπειες, εξαπολύοντας συγκεκριμένες κατάρες.
Προφανώς ο Μωυσής και οι άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης που εκστόμισαν κατάρες κατά του εκλεκτού λαού είχαν λανθασμένη αντίληψη περί του Θεού και απέδωσαν σ’ εκείνον τις δικές τους ανθρώπινες επιθυμίες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλο πνεύμα, ίσως τον εκδικητικό Πρίγκιπα του Ισραήλ, που ενίοτε κατελάμβανε τους προφήτες. Αντί ν’ αφήσουν τον κυρίαρχο νόμο της ανταπόδοσης, ή αλλιώς, της σποράς και του θερισμού, που λειτουργεί αενάως μέσα στο Σύμπαν, να φέρει στον καιρό του τον ανάλογο καρπό κατά τα έργα των ανθρώπων, ήθελαν να τον υποβοηθήσουν με τις κατάρες τους ώστε να συντομεύσουν και να επιτείνουν την ανταπόδοση, δηλαδή την τιμωρία.
Τι κρίμα που ο υπερβολικός ζήλος των προφητών να μεταμορφώσουν σώνει και καλά τον Ισραήλ σε εκλεκτό λαό του Θεού τους παρέσυρε σε φραστική βαρβαρότητα! Τα καταστρεπτικά αποτελέσματα αυτών των κατάρων είναι γνωστά σε όλους.
Για ν’ αντιληφθείτε τον παραλογισμό, φανταστείτε μια πολυμελή οικογένεια όπου ένας γιος αφοσιώθηκε στο Θεό και ανέπτυξε ψυχικές ικανότητες, ενώ τ’ άλλα αδέλφια του ήταν επιρρεπείς στην αμαρτία. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε αν στο ζήλο του να στρέψει τ’ αδέλφια του στο δρόμο του Θεού εξαπέλυε εναντίον τους όλες τις κατάρες που κατασκευάστηκαν στην κόλαση για να τους τρομοκρατήσει; Μήπως θα σας θύμιζε μανιακό; Κι όμως, ο Χριστιανός που πιστεύει ότι όοοολη η Βίβλος είναι ο "λόγος του Θεού" αποδέχεται και τις μακάβριες κατάρες των προφητών ως θεόπνευστες. Σε αυτόν λέω: άπαγε της βλασφημίας!
Μερικοί που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ισχυρίζονται ότι οι προφήτες απλά προβλέπουν και περιγράφουν τα δεινά που θα επιπέσουν πάνω στους αμαρτωλούς κι ότι δεν τα προκαλούν με τις κατάρες τους. Ακόμη κι αν έτσι είχε το πράγμα, ο ρόλος του προφήτη είναι ν’ αποτρέψει τον όλεθρο που βλέπει να έρχεται και όχι να τον επισπεύσει και επαληθεύσει με τις κατάρες του. Υπάρχει και σχετικό εδάφιο που το επιβεβαιώνει:
«Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες, που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους, και δεν έχουν δει καμία όραση!
Ισραήλ, οι προφήτες σου είναι σαν τις αλεπούδες στις ερήμους. Δεν έχετε ανέβει στις χαλάστρες ούτε έχετε ανεγείρει περιφράγματα υπέρ του οίκου Ισραήλ, για να σταθεί στη μάχη, την ημέρα του Κυρίου.» (Ιεζεκιήλ 13: 3-5)
Ιδού λοιπόν τι θέλει ο Θεός από τους προφήτες: ν’ ανέβουν στις χαλάστρες και να χτίσουν περιφράγματα με την ακατάπαυστη και ένθερμη προσευχή τους ώστε ν’ αποτρέψουν τις συνέπειες των αμαρτιών τους κατά την ημέρα της κρίσης, δηλαδή του θερισμού των καρπών των πράξεών τους.
Έχουν αυτή τη δυνατότητα οι προφήτες; Βεβαίως την έχουν! Να τι είπε ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη: «Σας διαβεβαιώνω: Όσα αν δέσετε επάνω στη γη, θα είναι δεμένα στον ουρανό• και όσα αν λύσετε επάνω στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό.» (Κατά Ματθαίον 18:18)
Ώστε οι αληθινοί προφήτες έχουν τη δύναμη ακόμη και να λύσουν (ελευθερώσουν) τους ανθρώπους από τις συνέπειες των αμαρτιών τους που καταγράφονται στο πνευματικό πεδίο (στον "ουρανό") ώστε να μην υλοποιηθούν στον υλικό κόσμο (στη γη). Πώς; Με την ευλογία, τη μεσολαβητική προσευχή και τη συγχώρηση. Και δυστυχώς έχουν τη δύναμη να δέσουν (καταδικάσουν) ανθρώπους με κατάρες, μόνο που τέτοιες ενέργειες δεν είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, δηλαδή το πνεύμα της αγάπης, και πάντως έχουν ολέθριες συνέπειες και στους ίδιους τους προφήτες.
Είναι τραγικό που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άνθρωποι έχουν παραδοθεί στο να "δένουν" συμφορές πάνω στη γη μέσω των απερίτμητων χειλιών τους, των αρνητικών σκέψεων, των καταστρεπτικών οραμάτων και των αχαλίνωτων φόβων. Οι Χριστιανοί, π.χ., έχουν δέσει τη γη με τη δοξασία ότι ο Θεός καταράστηκε το ανθρώπινο γένος λόγω του λεγόμενου προπατορικού αμαρτήματος. Παρατηρώντας τη μίζερη κατάσταση του κόσμου, τόσο σήμερα όσο και δια μέσου της ιστορίας, τείνουμε να παραδεχτούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους συμπεριφερόμενοι περισσότερο ως καταραμένοι παρά ως ευλογημένοι. Έχουμε να κάνουμε με αυτοεπαληθευόμενη προφητεία. Κάποιος την έγραψε, εκατομμύρια την πίστεψαν και το ολέθριο αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.
Επομένως πρέπει να λύσουμε την ανθρωπότητα από την κατάρα του δήθεν προπατορικού αμαρτήματος. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τον Αρμαγεδδώνα, το καταστροφικό όραμα που είδε ο Ιωάννης στην Πάτμο πριν από δεκαεννέα και πλέον αιώνες (Αποκάλυψη 16: 16-21). Φαίνεται ότι ο Ιωάννης κατελήφθη από το ίδιο πνεύμα που είχε μιλήσει μέσω του προφήτη Ιωήλ στην Παλαιά Διαθήκη (Ιωήλ 3: 1-3).
Δυστυχώς όμως η Χριστιανική Δύση υποφέρει από "αρμαγεδδονολαγνεία". Γράφει βιβλία και αναλύσεις για τον Αρμαγεδδώνα, στήνει σενάρια, γυρίζει ταινίες με ανάλογο μακάβριο περιεχόμενο, θέτει κάθε τόσο ημερομηνίες που θα συντελεστεί η μεγάλη σφαγή, και κάνει ό,τι άλλο μπορεί για να διευκολύνει την υλοποίηση του οράματος του Ιωάννη. Και βέβαια, ό,τι δέσουν οι άνθρωποι επί της γης, ο ουρανός δεν θα φέρει αντίρρηση, σύμφωνα με τη ρήση του Ιησού. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να λύσει η ανθρωπότητα τον εαυτό της από τα δεσμά του Αρμαγεδδώνα και να διαψεύσει την όραση του Ιωάννη. Οι άνθρωποι και μπορούν και έχουν χρέος να τη διαψεύσουν, διότι ο Θεός δεν έχει καμία ευχαρίστηση στις συμφορές των ανθρώπων. Απεναντίας συμπάσχει με τα πλάσματά του:
«Απορρίψτε από σας όλες τις ανομίες σας, που ανομήσατε σε μένα, και κάντε για τον εαυτό σας νέα καρδιά και νέο πνεύμα• γιατί να πεθάνετε, οίκος Ισραήλ;
Επειδή εγώ δεν θέλω τον θάνατο αυτού που πεθαίνει, λέει ο Κύριος ο Θεός• γι' αυτό επιστρέψτε, και ζήστε.» (Εζεκιήλ 18: 31-32)
Ας δούμε τώρα τι λέει η Βίβλος για τους ψευδοπροφήτες.
«Και έγινε σε μένα λόγος του Κυρίου, λέγοντας:
Υιέ ανθρώπου, προφήτευσε ενάντια στους προφήτες του Ισραήλ που προφητεύουν, και πες σ' αυτούς που προφητεύουν από τη δική τους καρδιά: Ακούστε τον λόγο του Κυρίου.
Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους και δεν έχουν δει καμία όραση! (…)
Είδαν ματαιότητες και αναληθείς μαντείες, που λένε: "Ο Κύριος λέει", ενώ ο Κύριος δεν τους έχει αποστείλει• Και έκαναν τους ανθρώπους να ελπίζουν ότι ο λόγος τους θα εκπληρωνόταν.
Είδατε μάταιες οράσεις και μιλήσατε αναληθείς μαντείες, και λέτε: Ο Κύριος είπε, ενώ εγώ δεν μίλησα.
Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Επειδή μιλήσατε ματαιότητες και είδατε ψέματα, γι' αυτό, δέστε, εγώ είμαι εναντίον σας, λέει ο Κύριος ο Θεός.
Και το χέρι μου θα είναι ενάντια στους προφήτες, αυτούς που βλέπουν ματαιότητες και που μαντεύουν ψέματα• (…). » (Ιεζεκιήλ 13: 1-3, 6-9)
Ώστε υπάρχουν και ψευδοπροφήτες που βλέπουν μάταιες οράσεις και προφητεύουν ψέματα εν ονόματι του Κυρίου. Ο μελετητής της Βίβλου καλείται να διακρίνει μεταξύ του αληθινού προφήτη και του ψευδοπροφήτη. Και πάντως ακόμη και μεγάλοι προφήτες μπορούν να πέσουν σε πλάνη.
Ωατόσο ο ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων προφητών και ψευδοπροφητών είναι συνηθισμένος στην Παλαιά Διαθήκη. Στα ανωτέρω εδάφια ο Ιεζεκιήλ προφέρει αμείλικτα ουαί εναντίον εκείνων που προφητεύουν ψεύδη ακολουθώντας τις δικές τους επιθυμίες.
Ακόμη ένας μεγάλος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιερεμίας, ήταν αμείλικτος εναντίον των ψευδοπροφητών:
«Και ο Κύριος μου είπε: Οι προφήτες προφητεύουν αναληθή πράγματα στο όνομά μου• δεν τους έστειλα εγώ ούτε τους πρόσταξα ούτε μίλησα σ' αυτούς. Αυτοί προφητεύουν σε σας ψεύτικη όραση, και μαντεία, και ματαιότητα, και τη δολιότητα της καρδιάς τους.
Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος για τους προφήτες, που προφητεύουν στο όνομά μου ενώ δεν τους έστειλα εγώ, αλλά αυτοί λένε, "Μάχαιρα και πείνα δεν θα υπάρχει σ' αυτό τον τόπο": Με μάχαιρα και με πείνα θα αφανιστούν εκείνοι οι προφήτες.
Ο δε λαός στους οποίους αυτοί προφητεύουν, θα είναι πεταμένοι στους δρόμους της Ιερουσαλήμ από πείνα και μάχαιρα• και δεν θα υπάρχει εκείνος που θα τους θάβει, τις γυναίκες τους, και τους γιους τους, και τις θυγατέρες τους. Και θα ξεχύνω επάνω τους την κακία τους.» (Ιερεμίας 14: 14-15)
Εδώ έχουμε μια ακόμη αντιπαράθεση προφητών: οι μικρότεροι προφήτες προφήτευαν ειρήνη και ευημερία για το λαό, ενώ ο Ιερεμίας προφήτευε μάχαιρα και πείνα ως τιμωρία για τις αμαρτίες τους. Κατά την άποψή μου, και οι δυο πλευρές προφήτευαν τις δικές τους επιθυμίες ερήμην του Θεού. Θα υπερίσχυε η προφητεία του προφήτη με τις ισχυρότερες ψυχικές δυνάμεις και τη μεγαλύτερη δύναμη του λόγου, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Ιερεμίας.
Δυστυχώς ακόμη και οι μεγάλοι προφήτες χρησιμοποιούσαν το όνομα του Θεού για να προκαλέσουν με το λόγο τους θάνατο στους ασεβείς. Στα επόμενα εδάφια έχουμε τον προφήτη Ηλία να προκαλεί το θάνατο του Οχοζία, βασιλιά του Ισραήλ, υλοποιώντας υποτίθεται εντολή του Θεού:
«Και ο άγγελος του Κυρίου είπε στον Ηλία: Κατέβα μαζί του• μη φοβηθείς απ' αυτόν. Και σηκώθηκε, και κατέβηκε μαζί του προς τον βασιλιά.
Και του είπε: Έτσι λέει ο Κύριος: Επειδή έστειλες μηνυτές να ρωτήσουν τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεό της Ακκαρών, σαν να μη υπήρχε Θεός στον Ισραήλ για να ζητήσεις τον λόγο του, γι' αυτό δεν θα κατέβεις από το κρεβάτι σου στο οποίο ανέβηκες, αλλά οπωσδήποτε θα πεθάνεις.
Και πέθανε, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, που μίλησε ο Ηλίας• (…).» (Β´ Βασιλέων 1: 15-17)
Άραγε ποιος "Κύριος" ήταν αυτός που μίλησε μέσω του προφήτη Ηλία; Πάντως όχι ο Δημιουργός του Σύμπαντος, που ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί δικαίους και αδίκους. Δυστυχώς οι προφήτες-μάγοι της Παλαιάς Διαθήκης παρέβαιναν συστηματικά την εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις», εν ονόματι του Θεού! Μιλάμε για σχιζοφρένεια. Προκαλεί θλίψη που δισεκατομμύρια Χριστιανών πιστεύουν ότι «πάσα Γραφή θεόπνευστη» και ότι όλες οι πράξεις των προφητών υπαγορεύθηκαν από το Θεό τον ίδιο.
Σχετικά με τις δήθεν θεόπνευστες κατάρες των προφητών εναντίον βασιλέων ή ολόκληρου του λαού του Ισραήλ όταν παρέκκλιναν από το Νόμο του Κυρίου, υπάρχει μια κωμικοτραγική ρήση στη Βίβλο που τις γυρίζει πάνω τους, δηλαδή πάνω στους προφήτες που τις έριξαν. Ο Ιεχωβά υποτίθεται ότι είπε στους Πατριάρχες: «Θα ευλογήσω τους ευλογούντας σε και θα καταραστώ τους καταρωμένους σε», εννοώντας ολόκληρο το λαό του Ισραήλ.
Το "θεόπνευστο" πακέτο το βρίσκουμε πρώτα στη Γένεση:
«Και ο Κύριος είπε στον Άβραμ: Βγες έξω από τη γη σου, και από τη συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου δείξω.
Και θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος• και θα σε ευλογήσω, και θα μεγαλύνω το όνομά σου• και θα είσαι για ευλογία•
Και θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν, και θα καταραστώ εκείνους που σε καταριούνται• και μέσα από σένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης.» (Γένεσις 12: 1-3)
Παρόμοιο πακέτο βρίσκουμε στους Αριθμούς:
«Και βλέποντας ο Βαλαάμ, ότι ήταν αρεστό μπροστά στον Κύριο να ευλογήσει τον Ισραήλ, δεν πήγε, καθώς άλλοτε, να ζητήσει μαντείες, αλλά έστησε το πρόσωπό του προς την έρημο.
Και ο Βαλαάμ σήκωσε τα μάτια του ψηλά, και είδε τον Ισραήλ κατασκηνωμένον, σύμφωνα με τις φυλές τους• και ήρθε επάνω του το πνεύμα του Θεού. Και καθώς άρχισε την παραβολή του, είπε:
(…) Ευλογημένος εκείνος που σε ευλογεί και καταραμένος εκείνος που σε καταριέται.» (Αριθμοί 24: 1-3α, 9β)
Τώρα αν αυτά έχουν βάση και επαληθεύονται, τότε όλοι οι προφήτες που καταράστηκαν τον εκλεκτό λαό είναι καταραμένοι από το Θεό ακριβώς επειδή τον καταράστηκαν με εντολή, υποτίθεται του Θεού, για να τον τιμωρήσουν για τις αμαρτίες του! Πρόκειται για Βιβλική σχιζοφρένεια!
Είναι, λοιπόν, ν’ αναρωτιόμαστε γιατί με θεμέλιο μια τέτοια "Αγία Γραφή" γεμάτη από κατάρες των προφητών η Χριστιανική Δύση βρίσκεται ακόμη σε απύθμενο πνευματικό σκοτάδι και η βαρβαρότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της;
Αναφορά σε ψευδοπροφήτες που ισχυρίζονται ότι μέσω αυτών μιλάει ο Θεός έχουμε και στην Καινή Διαθήκη:
«Αγαπητοί, μην πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό• επειδή πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν βγει στον κόσμο.» (Α´ Ιωάννου 4: 1)
Πώς όμως θα ξεχωρίσει κανείς τον αληθινό προφήτη από τον ψευδοπροφήτη; Την απάντηση τη δίνει ο Ιησούς:
«Προσέχετε δε από τους ψευδοπροφήτες, που έρχονται σε σας με ενδύματα προβάτων, από μέσα όμως είναι αρπακτικοί λύκοι.
Από τους καρπούς θα γνωρίσετε αυτούς• μήπως μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από τριβόλια;
Έτσι, κάθε καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς• ενώ το σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς.
Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς.
Κάθε δέντρο που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά.
Επομένως, από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε.
Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε• αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς.
Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα;
Και, τότε, θα ομολογήσω σ' αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα• φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία.» (Κατά Ματθαίον 7: 15-23)
Να λοιπόν ένας ασφαλής τρόπος για να διακρίνει κανείς τους ψευδοπροφήτες: από τους καρπούς. Μήπως ο προφήτης που καταριέται παράγει γλυκό καρπό; Μήπως ο θάνατος που προήλθε από κατάρα προφήτη είναι ευλογία; Έχει σοβαρό πρόβλημα νοημοσύνης όποιος υποστηρίξει κάτι τέτοιο.
Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ποιοι είναι οι καλοί καρποί που φυσιολογικά παράγει ο άνθρωπος του Θεού και κυρίως ο αληθινός προφήτης; Την απάντηση μας τη δίνει ο Απόστολος Παύλος:
«Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια.» (Προς Γαλάτας 5: 22)
Προφανώς ο προφήτης εκείνος που, έστω από ζήλο προς το Θεό, δε μπορεί να συγκρατήσει την οργή του και ξεσπάει σε κατάρες εναντίον των συνανθρώπων του, δεν παράγει καρπό αγάπης, καλοσύνης, ειρήνης, αγαθοσύνης και πραότητας και επομένως είναι ψευδοπροφήτης. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα από το προηγούμενο εδάφιο αλλά και από την κοινή λογική.
Το να έχει κάποιος δύναμη στο λόγο του, το να προφητεύει και να υλοποιείται η ρήση του, δεν τον κάνει αυτόματα και προφήτη του Θεού. Και οι μαύροι μάγοι και μάγισσες έχουν τέτοια δύναμη. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι είναι ώρα τόσο οι αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί όσο και οι Εβραίοι να λύσουν τα δεσμά τους από τις κατάρες των προφητών και να τις διαγράψουν από τα ιερά βιβλία τους.
