«Ακούσατε ότι εγώ σας είπα: Πηγαίνω και έρχομαι προς εσάς. Αν με αγαπούσατε, θα χαιρόσασταν που είπα πηγαίνω προς τον Πατέρα· επειδή ο Πατέρας μου είναι ανώτερος (μείζων) από μένα.» (Κατά Ιωάννη 14: 28)
Το εδάφιο αυτό είναι ξεκάθαρο. Ο Ιησούς ομολογεί ότι είναι κατώτερος του Πατέρα. Δηλαδή ο Ιησούς διαψεύδει το δόγμα που θέλει ισότητα και το ομοούσιο των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας.
«Όπως σας είπα, τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν. (…)
Ο Πατέρας μου, ο οποίος μου τα έδωσε, είναι ανώτερος (μείζων) όλων· και κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα μου.» (Κατά Ιωάννη 10: 27, 29)
Ο "Πατέρας", λοιπόν, είναι μεγαλύτερος απ’ όλους, και επομένως και από τον υιό.
Να και μια ακόμη ομολογία της υπεροχής και της μοναδικότητας του Πατέρα. Ο Ιησούς, μιλώντας για την ημέρα της κρίσεως, είπε:
«Για την ημέρα εκείνη, όμως, και την ώρα, δεν γνωρίζει κανένας, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά ο Πατέρας μου, μόνος.» (Κατά Ματθαίον, 24: 36)
Εάν υπήρχε αδιαίρετη και ομοούσια Αγία Τριάδα, εκείνο που γνώριζε ο Πατέρας θα το γνώριζαν αυτόματα και τα άλλα δύο πρόσωπα. Όμως, σύμφωνα με τη δήλωση του Ιησού δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν σημαντικά πράγματα τα οποία γνωρίζει μόνο ο Πατέρας, που φυσικά δεν είναι άλλος από το Άγιο Πνεύμα, διότι ο Θεός είναι Πνεύμα.
Στα επόμενα εδάφια ο Ιησούς ομολογεί ότι οι αλήθειες που κηρύττει δεν είναι δικές του αλλά του Πατέρα. Διδάσκει εκείνα που άκουσε από τον Πατέρα, δηλαδή από το Άγιο Πνεύμα που κατοικούσε μέσα του. Ο Θεός δεν μιλάει μεγαλοφώνως στους ανθρώπους, κάπου από τον ουρανό. Χρειάζεται ανθρώπινα κανάλια, αφιερωμένα σε αυτόν, που θ' ακούν την εσωτερική φωνή του Πνεύματος και θα την αναμεταδίδουν, ακριβώς όπως έκανε και ο Χριστός:
«Ο Ιησούς, λοιπόν, είπε προς αυτούς: Όταν υψώσετε τον Υιό του ανθρώπου, τότε θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι, και από τον εαυτό μου δεν κάνω τίποτε, αλλά καθώς με δίδαξε ο Πατέρας μου, αυτά μιλάω.
Και εκείνος που με απέστειλε είναι μαζί μου· ο Πατέρας δεν με άφησε μόνον· επειδή εγώ κάνω πάντοτε τα αρεστά σ' αυτόν. (…)
Τώρα, όμως, ζητάτε να με θανατώσετε, έναν άνθρωπο που σας μίλησα την αλήθεια, την οποία άκουσα από το Θεό (...).» (Κατά Ιωάννη 8: 28-29, 40)
Να και ένα ακόμη σχετικό εδάφιο:
«Και οι Ιουδαίοι θαύμαζαν, λέγοντας: Πώς αυτός ξέρει γράμματα, ενώ δεν έχει μάθει;
Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ' αυτούς και είπε: Η δική μου διδασκαλία δεν είναι δική μου, αλλά εκείνου που με απέστειλε.» (Κατά Ιωάννη, 7: 15-16)
Όπως βλέπουμε, ο Ιησούς δεν κουραζόταν να τονίζει ότι οι αλήθειες που δίδασκε δεν ήταν δικές του αλλά του Θεού, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος που φώτιζε το δικό του πνεύμα. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί και κάθε κεχρισμένος προφήτης – απεσταλμένος του Θεού – που έχοντας αποδεχτεί τη θεία αποστολή του αφουγκράζεται με δέος το πνεύμα μέσα του, τον εσωτερικό άνθρωπο κατά τον ορισμό του Αποστόλου Παύλου. Και είναι αυτό το πνεύμα μέσα μας, η αχτίδα του θείου Πνεύματος, που συμμαρτυρεί και επιβεβαιώνει ποια διδασκαλία είναι από το Θεό και ποια δεν είναι. Όμως, για να είναι κανείς βέβαιος ότι δεν θα πλανηθεί ακολουθώντας κάθε άνεμο απατηλού δόγματος, δηλαδή για να έχει σοφία και διάκριση, πρέπει η καρδιά του να είναι αφιερωμένη στο Θεό και να μην υπηρετεί προσωπικά συμφέροντα.
Ο Ιησούς είπε επίσης ότι δεν ζητούσε τη δική του δόξα αλλά του Πατέρα:
«Και εγώ δεν ζητάω τη δόξα μου· υπάρχει αυτός που ζητάει και κρίνει.» (Κατά Ιωάννη, 8: 50)
Ας μελετήσουν αυτό το εδάφιο εκείνοι που αινούν και δοξάζουν το Χριστό, κάνοντας κάτι που εκείνος δεν ζήτησε. Μάλιστα δεν αποδέχτηκε ούτε καν να τον αποκαλούν αγαθό!
«Και ενώ έβγαινε έξω στον δρόμο, κάποιος έτρεξε και, γονατίζοντας μπροστά του, τον ρωτούσε: Δάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;
Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Γιατί με λες αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μονάχα ένας, ο Θεός.» (Κατά Μάρκον 10: 17-18)
Ώστε μόνον ο Θεός είναι αγαθός! Τι μεγαλύτερη απόδειξη χρειαζόμαστε ότι ο Ιησούς δεν πίστευε πως ήταν θεός, ίσος με τον Πατέρα;
Τι να πούμε για κείνους που προσεύχονται κατ’ ευθείαν στο Χριστό, ή έστω τον θεωρούν μεσίτη προς το Θεό; Και αυτή την πρακτική την απέτρεψε ο Ιησούς, ώστε όσοι επιμένουν σε αυτή ή την ενθαρρύνουν σε άλλους να είναι αναπολόγητοι.. Ιδού τα σχετικά εδάφια, αν και ενδιαμέσως έχει πέσει και η σχετική νοθεία ώστε τα πράγματα να μπερδεύονται με τα μεσιτικά:
«Και κατά την ημέρα εκείνη δεν θα ζητήσετε από μένα τίποτε. (…)
Και δεν σας λέω ότι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα για σας. (…) Επειδή, ο ίδιος ο Πατέρας σας αγαπάει (…). » (Κατά Ιωάννη 16: 23α, 26β, 27α)
Παρά τη νοθεία της Καινής Διαθήκης, τα ανωτέρω εδάφια είναι ξεκάθαρα ότι ο Θεός δεν χρειάζεται μεσίτες, επειδή ο ίδιος αγαπάει τα πλάσματά του και θέλει το καλύτερο γι' αυτά. Όταν ένας επίγειος πατέρας με όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα επιθυμεί τα παιδιά του να τον πλησιάζουν με παρρησία και να υποβάλλουν τα αιτήματά τους χωρίς μεσολαβητές-μεσίτες, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας μας;
